Zanim przejdziemy do wyników podkręcania, chciałbym zwrócić uwagę na dość istotną rzecz. Procesory Carizzo, w przeciwieństwie do poprzedników, nie zmieniają dzielnika szyny PCIe przy zegarze bazowym taktowanym 135 MHz. Oznacza to, że użyteczne wartości przetaktowania szyny kończą się w okolicach 110 MHz. Co prawda udało się osiągnąć maksymalnie 125 MHz, jednak zostało to okupione stopniowym odmawianiem posłuszeństwa przez większość kontrolerów znajdujących się na płycie. Na szczęście nie stanowi to znaczącej przeszkody, gdyż wspomniane 110 MHz okazuje się wartością wystarczającą do osiągnięcia maksymalnego potencjału większej części Athlonów X4 845.
Maksymalny stabilny zegar CPU
Po dość krótkich bojach, udało się uzyskać taktowanie na poziomie 4,1 GHz. Postanowiłem odpuścić windowanie napięcia ponad standardowe 1,475 V, gdyż przy Load Line Calibration ustawionym na Extreme realny woltaż osiągał ~1,55 V w pełnym obciążeniu, a to już wartość, której lepiej nie przekraczać z uwagi na możliwość uszkodzenia CPU. Czytelnicy, którzy liczyli na coś więcej, bez wątpienia mogą czuć pewien zawód, ale nieliczne testy obcojęzycznej konkurencji potwierdzają moje doświadczenia z testowanym układem.
Maksymalny niestabilny zegar CPU
Ostateczna wartość, przy której opisywany sampel X4 845 jest w stanie uruchomić system Windows, jest zaledwie o 100 MHz wyższa, co oznacza, że wynik wyniósł 4,2 GHz. Nie da się ukryć, że mobilne korzenie jedynego desktopowego procesora opartego na architekturze Excavator nie dają o sobie zapomnieć, skutecznie uniemożliwiając osiągnięcie zegarów, do których przyzwyczaiły nas układy Kaveri, Richland oraz Trinity. Możliwości podkręcania X4 845 już znamy, czas więc na kolejną porcję wyników wydajności i zbadanie wydajności na takt zegara.
Pokaż / Dodaj komentarze do: Test procesora AMD Athlon X4 845. Rozsądna alternatywa dla Pentium G3258?