Razer Deathadder V2 Pro - najnowsza flagowa konstrukcja od Razer zaprezentowana

Jedna z najbardziej rozpoznawalnych marek na rynku peryferiów dla graczy - Razer, zaprezentowała dziś trzy nowe, flagowe konstrukcje, w tym Deathadder V2 Pro. Jest on jedną z najdroższych myszek tego producenta, ponieważ zastosowano w nim najnowsze dostępne technologie i świetne podzespoły.  Dzięki temu nie musimy obawiać się o problemy z responsywnością myszy (input lag), sensor bugami czy krótkim czasem pracy na baterii. Oczywiście niesie to ze sobą spore koszty, dlatego też Deathadder V2 Pro, tak samo jak Viper Ultimate, wyceniono na bagatela 130 dolarów, czyli po obecnym kursie około 500 zł. Biorąc pod uwagę dodatkowe parametry wpływające na cenę, jak podatek czy marża sklepu, można przypuszczać, że w Polsce gryzoń ten będzie dostępny w okolicach 700 złotych, co zdecydowanie nie jest wydatkiem na każdą kieszeń.

Razer Deathadder V2 Pro to świetna propozycja dla osób praworęcznych, które poszukują najwyższej klasy profilowanego sprzętu bezprzewodowego o najlepszych obecnie osiągach dostępnych na rynku. 

Razer Deathadder V2 Pro to świetna propozycja dla osób praworęcznych, które poszukują najwyższej klasy profilowanego sprzętu bezprzewodowego o najlepszych dostępnych osiągach na rynku. Na jego pokładzie znajdziemy ekskluzywnie produkowany dla marki Razer sensor PixArt PMW3399, który wraz z PMW3370 jest uznawany za najmocniejszy obecnie dostępny czujnik optyczny. Ponadto mysz do swego działania wykorzystuje optyczne przełączniki produkowane przez firmę LK na zlecenie Razer. Ich największą przewagę nad switchami mechanicznymi stanowi brak dwukliku, który dla przykładu jest codziennością w najpopularniejszych wśród producentów myszek przełącznikach Omron (chińskiej produkcji). Warto wspomnieć też, że żywotność, choć szacowana na około 70 milionów kliknięć, w praktyce jest trudna do określenia i może ona znacząco przewyższyć szacunkowe wartości, gdyż tak naprawdę jest ona ograniczona tylko i wyłącznie czasem działania laserowej diody i fotokomórki odbierającej sygnał. Jedynym sporym minusem tego rozwiązania jest niestety brak możliwości wymiany przycisków, ponieważ są one wklikiwane w PCB i nie istnieją dla nich żadne zamienniki (standardowe 3-pinowe switche jak Omron, ZF (Cherry), Kailh, Zippy nie są kompatybilne). Nie przedłużając, zagłębmy się w specyfikację Razer Deathadder V2 Pro:

Specyfikacja Razer Deathadder V2 Pro:

• Sensor: PixArt PMW3399 (eksluzywny dla marki Razer)
• Zakres DPI: 100 - 20 000
• Prędkość maksymalna sensora: 650 IPS (16,51 m/s)
• Akceleracja: 50 G
• Przełączniki: Razer Optical (drugiej generacji), o żywotności 70 milionów kliknięć)
• Przyciski: 8
• Akumulator: Wbudowany
• Czas pracy na baterii: do 120 godzin
• Interfejs: Razer Hyperspeed 2,4 GHz, Bluetooth
• Ślizgacze: PTFE (Teflonowe)
• Akcesoria: Razer mouse dock (podstawka ładująca z USB Hubem)
• Podświetlenie: RGB
• Waga: 88 g
• Profil: Praworęczny
• Wymiary: 127 × 61.7 × 42.7 mm
• Gwarancja: 24 miesiące
• Cena: 129,99 $

Jak widać, pomimo wysokiej ceny, jest to urządzenie znacząco odbiegające parametrami od wszelkich konkurencyjnych myszek. Sporą zaletą jest przede wszystkim obecność Razer mouse dock, który otrzymujemy w zestawie. Znacząco ułatwia on proces ładowania myszki i w przemyślany sposób pozwala na umieszczenie radiowego odbiornika 2.4 GHz w dogodnym miejscu, a przy tym nie jest tak problematyczny jak chociażby zastosowanie cewek Qi, mocno obciążających i niekiedy przegrzewających zaimplementowany wewnątrz myszki, niewymienny akumulator.  Kolejnym ciekawym aspektem jest niezwykle niska jak na urządzenie z tej kategorii waga, zaledwie 88 gramów, co czyni Razer Deathadder V2 Pro jednym z lżejszych bezprzewodowych gryzoni. Ciekawe, że oprócz autorskiej technologii Hyperspeed oferującej super niskie opóźnienia (w przypadku Razer Viper Ultimate, korzystającego z tej samej technologii i sensora input lag, to zaledwie 1.1 ms, gdzie dla porównania opóźnienia w przewodowym Razer Viper wynoszą równo 8.0 ms), producent pokusił się o zaimplementowanie łączności Bluetooth, czego nie uświadczymy chociażby w przytoczonym wcześniej RVU.