Volvo Trucks rozpoczyna testy ciężarówek wodorowych w okolicach koła podbiegunowego

Volvo Trucks prowadzi testy nie tylko z samochodami elektrycznymi zasilanymi bateriami, ale również z pojazdami wodorowymi. Obecnie przeprowadzane są testy na drogach publicznych w okolicach koła podbiegunowego na północy Szwecji, w najtrudniejszych możliwych warunkach.

Wiele firm zaangażowanych jest w rozwój wodorowych ciężarówek elektrycznych oraz innych pojazdów. Solaris oferuje autobusy zasilane wodorem, a Nikola również rozważa możliwość produkcji takich pojazdów (początkowo skoncentrowana na ciężarówkach wodorowych, ale obecnie głównie produkuje ciężarówki akumulatorowe). Toyota również prowadzi produkcję ogniw paliwowych, które mają być dostarczane do francuskiego start-upu Hyliko. Volvo Trucks ogłosiło również w zeszłym roku swoje wodorowe ciężarówki, które obecnie będą testowane na drogach publicznych w surowym klimacie. Aby zapewnić jak najtrudniejsze warunki, pojazdy będą operować w okolicach koła podbiegunowego na północy Szwecji, gdzie będą pracować siedem dni w tygodniu, eksponowane na lód, wiatr i śnieg.

Volvo Trucks po raz pierwszy zabrało swoją elektryczną ciężarówkę z ogniwami paliwowymi do Szwecji, aby przetestować ją na drogach publicznych. Gotowy produkt trafi na drogi w drugiej połowie dekady.

Według Volvo, wersje wodorowe są bardziej odpowiednie dla długich dystansów, szczególnie w obszarach, gdzie pojazdy akumulatorowe napotykają problemy. Przykładem mogą być obszary wiejskie, które nie mają wystarczającej infrastruktury ładowania (obecnie brakuje także infrastruktury wodorowej, co stawia pytanie, czy zostanie ona stworzona, jednak wodór nie będzie wymagać tak częstych tankowań). Volvo współpracuje z Daimlerem, aby przyspieszyć rozwój tej technologii i manadzieję, że wodorowe samochody ciężarowe będą dostępne na rynku komercyjnym w drugiej połowie tej dekady. Oczywiście, przed rozpoczęciem pełnej sprzedaży, planowane są kilkuletnie testy w warunkach rzeczywistych we współpracy z wybranymi przewoźnikami. Samochody są wyposażone w dwa ogniwa paliwowe o łącznej mocy 300 kW.

Za ciężarówkami wodorowymi przemawia kilka argumentów. Przede wszystkim, można je znacznie szybciej zatankować w porównaniu do ciężarówek akumulatorowych. W przypadku tych ostatnich, można oczywiście skorzystać z obowiązkowej przerwy, podczas której można dokonać ładowania. Jednak wymaga to dostępności wystarczającej infrastruktury ładowania, co może stanowić problem zarówno pod względem liczby stacji, jak i zapotrzebowania na energię oraz sieci dystrybucyjne. Warto jednak zauważyć, że producenci elektrycznych ciężarówek już prowadzą wspólne przedsięwzięcia mające na celu budowę ładowarek na stacjach w całej Europie i Stanach Zjednoczonych.

Kolejnym argumentem jest fakt, że ciężarówki wodorowe są lżejsze ze względu na brak ogromnej i ciężkiej baterii. Oczywiście, posiadają one mniejszą baterię, która pełni funkcję wyrównawczą, jednak nie powoduje znacznego zmniejszenia ładowności pojazdu, co jest częstym problemem w przypadku ciężarówek akumulatorowych, gdzie waga baterii może zmniejszać ładowność o około tonę.

Z drugiej strony, nieefektywność energetyczna jest problemem w przypadku wodoru. Produkcja ekologicznego wodoru przy użyciu energii elektrycznej jest marnotrawstwem, nie wspominając o sprężaniu i przekształcaniu go z powrotem w energię elektryczną w ogniwie paliwowym, a na energii potrzebnej do przejechania 100 km przez auto wodorowe, samochód na baterie przejechałby około 250 km. Jednocześnie nie oznacza to, że wodór jest bezsensowny. Może być dobrym magazynem nadwyżek ze źródeł odnawialnych, pomimo niższej wydajności, i sprawić, że będą one miały nieco więcej sensu. Zamiast reagować na niestabilność OZE nadmiarem akumulatorów o problematycznym wpływie na środowisko, można to zrekompensować produkcją wodoru, a następnie wykorzystać go do zasilania wodorowej części floty, zwłaszcza tam, gdzie rozwiązania akumulatorowe nie są zbyt odpowiednie.