Wyłowili fragmenty meteorytu spoza naszego Układu Słonecznego. To historyczne odkrycie

W czerwcu tego roku profesor astrofizyki Avi Loeb z Uniwersytetu Harvarda wyruszył w dwutygodniową podróż na pokładzie łodzi w celu przeprowadzenia specjalnej misji. Zespół pod jego kierownictwem miał za zadanie odnalezienie pozostałości meteorytu, który rzekomo rozbił się w ziemskiej atmosferze prawie dziesięć lat temu.

W niedawno opublikowanym wpisie na platformie Medium, Loeb ujawnił, że małe metalowe sferule, które zostały znalezione podczas tej wyprawy, pochodzą z międzygwiezdnej przestrzeni. Meteoryty to niewielkie fragmenty niebieskich skał, które wchodzą w atmosferę planety i nie ulegają zniszczeniu, uderzając finalnie w powierzchnię ziemi. Większość meteorytów spadających na Ziemię pochodzi z pasa asteroid między Marsem a Jowiszem. Dlatego też twierdzenie, że meteoryt miał swoje źródło w odległej przestrzeni kosmicznej, a nawet pochodził spoza naszego Układu Słonecznego, jest znaczące i wzbudza ogromne zainteresowanie. 

Jest to odkrycie historyczne, ponieważ po raz pierwszy naukowcy analizują materiały z dużego obiektu, który przybył na Ziemię spoza Układu Słonecznego.

W 2017 roku zauważono dziwnie wyglądającą kometę przelatującą przez nasz Układ Słoneczny. Naukowcy określili ją jako Oumuamua, co po hawajsku oznacza "zwiadowca" lub "posłaniec", a Loeb szybko zasugerował, że ma ona obce pochodzenie. Loeb postawił hipotezę, że kometa, która była cienka, ale długa jak boisko do piłki nożnej, wykorzystywała energię słoneczną poprzez swoje długie żagle świetlne i była to technologia pozaziemska. Inni badacze obalili jednak te twierdzenia i zasugerowali alternatywne wyjaśnienia wyglądu komety.

W celu potwierdzenia tej hipotezy, zespół pod kierownictwem Loeba rozpoczął analizę danych dotyczących podobnych kul ognistych na niebie. W trakcie tego badania dostrzegli meteoryt, który uległ rozbiciu w 2014 roku. Meteoryt ten otrzymał nazwę IM1 i był zbyt mały, aby zostać dostrzeżony przez teleskopy, jednak jego uderzenie zostało zarejestrowane przez amerykańskie czujniki. 

Praca zespołu nad tym odkryciem ostatecznie została potwierdzona w 2022 roku, gdy Dowództwo Kosmiczne Stanów Zjednoczonych potwierdziło, że IM1 pochodzi spoza naszego Układu Słonecznego. Międzygwiazdowe pochodzenie IM1 zostało ustalone z pewnością na poziomie 99,999% w oparciu o pomiary prędkości wykonane przez satelity rządu USA, co potwierdzono w oficjalnym piśmie od Dowództwa Kosmicznego Stanów Zjednoczonych do NASA.  Siedem miesięcy po tym wydarzeniu, zespół Loeba wyruszył na ekspedycję u wybrzeży wyspy Manus. Ich celem było przeszukanie dna Oceanu Spokojnego na przestrzeni w poszukiwaniu pozostałości meteorytu.

Podczas ekspedycji na pokładzie łodzi o nazwie Silver Star, wyposażonej w specjalne magnesy, zespół przeprowadził 26 misji, podczas których sanie przeszukiwały dno oceanu w celu znalezienia fragmentów meteorytu. Ekspedycja okazała się być dużym sukcesem, ponieważ udało się odnaleźć ponad 700 metalicznych kulek. Były one tak niewielkie, że do ich zobaczenia konieczne było użycie mikroskopu. Po powrocie na ląd zespół zakończył wczesną analizę tych szczątków i odkrył, że składają się one z ciężkich pierwiastków, takich jak beryl (Be), lantan (La) i uran (U). Taki skład nie jest typowy dla naturalnie występujących stopów na Ziemi ani nie jest wynikiem eksplozji jądrowej. Zespół jest również przekonany, że skład pierwiastków nie pochodzi z Księżyca, Marsa ani innych miejsc w naszym Układzie Słonecznym, co wskazuje na większe prawdopodobieństwo, że pochodzi on z zupełnie innego układu gwiezdnego. Twierdzenia nie zostały jeszcze poddane wzajemnej weryfikacji, ale Loeb stwierdził w swoim poście, że publikacja jest obecnie w toku.

Avi Loeb jest kierownikiem projektu Galileo, dyrektorem i założycielem inicjatywy Black Hole Initiative Uniwersytetu Harvarda, dyrektorem Instytutu Teorii i Obliczeń w Harvard-Smithsonian Center for Astrophysics oraz byłym przewodniczącym wydziału astronomii na Uniwersytecie Harvarda (2011 –2020). Przewodniczy radzie doradczej projektu Breakthrough Starshot i jest byłym członkiem Prezydenckiej Rady Doradców ds. Nauki i Technologii oraz byłym przewodniczącym Rady ds. Fizyki i Astronomii Akademii Narodowych.