Test RTX 2070 SUPER SLI kontra RTX 2080 Ti: konkluzje
Patrząc na wyniki przeprowadzonych testów, wprowadzenie przez firmę NVIDIA wsparcia dla SLI w niższej półce cenowej okazało się całkiem interesującym dodatkiem. Mianowicie do niedawna najniższym modelem Turinga, który dostąpił tego przywileju, był GeForce RTX 2080, kosztujący ponad 3000 zł, a więc na potrzeby dzisiejszego materiału niezbyt interesujący. Dopiero niedawna premiera RTX 2070 SUPER przyniosła małe ożywienie w tej kwestii, za sprawą zmiany jądra krzemowego z TU106 na TU104, której efektem ubocznym jest właśnie obsługa NVLink, w tej konkretnej implementacji o przepustowości 25 GB/s w jedną stronę. To bez dwóch zdań spore pasmo, wszak dla slotu PCI Express 3.0 x16 analogiczna wartość to 16 GB/s. Przechodząc już do rezultatów wydajnościowych, uwagę chciałbym skupić głównie na rozdzielczości 4K, gdzie - w przeciwieństwie do niższej 1440p - trudniej nadziać się na limit CPU. W takich warunkach omawiany duet w zasadzie nie przegrywał z pojedynczym GeForce RTX 2080 Ti, w najgorszym przypadku remisując (naturalnie pomijając Just Cause 4), a do tego nierzadko zapewniając znacząco wyższą liczbę FPS, pozwalając na spokojnie przebicie bariery 60 kl./s. Zatem, biorąc pod uwagę tylko i wyłącznie osiągi, konfiguracja Multi-GPU niewątpliwie okazała się bardzo konkurencyjna, a średnie skalowanie wynoszące prawie 70% należy określić jako naprawdę dobre.
Wydajnościowo konfiguracja SLI z dwóch GeForce RTX 2070 SUPER wypada naprawdę dobrze, ale ilość problemów i niedogodności sprawia, że jest to zabawa dla nielicznych.
Test MSI GeForce RTX 2080 SUPER GAMING X TRIO
Trochę o napotkanych problemach
Tyle, że sama wydajność to oczywiście nie wszystko, gdyż istotna jest także bezproblemowość użytkowania takiej konfiguracji, a z tym w przypadku SLI, jak zresztą powszechnie wiadomo, bywa... różnie. Przede wszystkim, nie brakuje gier, w których ta technika po prostu nie działa. Gdy tak się dzieje, mamy dwie możliwości odnośnie dalszego postępowania - albo nie da się z tym nic zrobić, tak jak w przypadku Just Cause 4, gdzie żadne kombinacje nie pozwolą wyeliminować okrutnych błędów w wyświetlanej grafice, albo rozwiązaniem jest własny profil. Ta ostatnia opcja pomogła w Battlefield V oraz Metro Exodus, trochę do spółki z modyfikacją pliku wykonywalnego produkcji 4A Games, ale w dalszym ciągu nie jest to panaceum. Dla pierwszego z wymienionych tytułów aktywacja SLI spowodowała kolizję z dynamiczną pogodą, tj. śnieg czy deszcz się po prostu nie renderował, co oczywiście nie jest istotną dolegliwością, ale brak DirectX 12 już tak. W efekcie, w obu tych hitach możemy zapomnieć o jednoczesnym skorzystaniu ze śledzenia promieni (ang. ray-tracing) oraz Multi-GPU. Niestety, gier wspierających najnowsze API firmy Microsoft dla wielu procesorów graficznych jest jak na lekarstwo - z tych wchodzących w skład procedury wspomniany rarytas znajdziemy tylko w Battlefield 1 oraz Rise of the Tomb Raider (najnowsza część tej ostatniej serii również zalicza się do tej grupy).
Test karty graficznej KFA2 GeForce RTX 2070 SUPER EX Gamer Black
Niedogodności ciąg dalszy
I w tym właśnie momencie wypadałoby wrócić do wspomnianych we wstępie ustawień graficznych, które dla niektórych tytułów musiały zostać zmienione, jeśli chodzi o wygładzanie krawędzi. Mianowicie tzw. wygładzanie tymczasowe (ang. temporal anti-aliasing) nie do końca współgra z konfiguracjami Multi-GPU, co wynika z tego, że wykorzystuje ono także informacje z poprzednio wyrenderowanych klatek. W efekcie, w części gier TAA, naturalnie występujące pod różnymi nazwami, w ogóle nie jest dostępne z poziomu opcji. Taka sytuacja ma miejsce chociażby w Crysis 3, gdzie musimy zrezygnować z komponentu tymczasowego w SMAA x4, czy też Far Cry 5 oraz Far Cry New Dawn. Zdarzają się również przypadki, że co prawda TAA jest dostępne i można je aktywować, ale powoduje bardzo duże problemy z płynnością animacji (np. Shadow of the Tomb Raider). Na deser zaś zostają... temperatury. Wykorzystana płyta główna zapewnia dwa sloty odstępu między kartami, ale wobec akceleratorów wysokich na 2,5 slota to okazało się niewystarczające i ten znajdujący się wyżej notował około 80 °C, przy obrotach bliskich maksimum. Rozwiązanie? Albo poszukać płyty z trzema slotami odstępu, co jednak nie musi być takie łatwe, albo rozważyć grafiki o standardowej wysokości, takie jak Founders Edition, która to konstrukcja powinna spisać się lepiej.
Palit GeForce RTX 2080 Ti Dual - test drugiej rewizji na kościach Samsung
Kiedy SLI naprawdę ma sens
Powoli zmierzając ku końcowi, wydaje mi się, że w obliczu powyższych informacji mogę spokojnie powiedzieć, iż niniejszy test, od samego początku traktowany przeze mnie jako ciekawostka, takową pozostał. Treść dwóch poprzednich akapitów świetnie pokazuje, dlaczego SLI z dwóch topowych kart graficznych ma zdecydowanie większy sens niż z pary średniaków. W pierwszym przypadku, nawet jak Multi-GPU nie działa w ogóle, tudzież zrezygnujemy z niego z powodu jakiegoś problemu, w dalszym ciągu mamy do dyspozycji najwyższą możliwą dla pojedynczego GPU wydajność. W drugim... już nie bardzo. A trzeba przyznać, że odpowiednio ustawiony (czyt. podkręcony) GeForce RTX 2080 Ti naprawdę ma moc, dokładając tańszemu RTX 2070 SUPER, który także był przyspieszony, niemal 50% przewagi w rozdzielczości 4K. Ergo, chociaż muszę uczciwie przyznać, że sławetnych mikroprzycięć po prostu nie widziałem, tj. problemy z płynnością występowały tylko tam, gdzie nawet przy pojedynczym akceleratorze nie było idealnie (Far Cry Primal oraz Sniper: Ghost Warrior 3), to jednak taką konfigurację trudno polecić typowemu użytkownikowi - lista niedogodności i tak krótka nie jest. Innymi słowy, jeżeli jesteście urodzonymi majsterkowiczami, którzy lubią dłubać w ustawieniach i nie przeszkadza Wam, że SLI ma coraz mniejsze wsparcie (bo ma), wtedy można rozważyć omawianą opcję... i tylko wtedy.
Podziękowania dla kanału Extreme Hardware za udostępnienie mostka NVLink.
Pokaż / Dodaj komentarze do: GeForce RTX 2070 SUPER SLI kontra RTX 2080 Ti. Test na platformie LGA 1151