Test MSI MAG X670E TOMAHAWK WIFI. Płyta główna dla Ryzenów 7000

Test MSI MAG X670E TOMAHAWK WIFI: budowa

Płyta MSI MAG X670E TOMAHAWK WIFI bazuje na laminacie o wymiarach odpowiadających standardowi ATX, ergo nie musicie obawiać się utrudnień podczas montażu w mniejszych obudowach, gdzie "wciśnięcie" konstrukcji E-ATX byłoby niemożliwe. Radiatory sekcji zasilania są odpowiednich rozmiarów, skutecznie dbając o zapewnienie VRM dobrych warunków pracy (więcej szczegółów na stronie z temperaturami). Kolorystyka omawianego modelu to często używana przez MSI kombinacja czerni oraz odcieni szarości, która zapewnia elegancki wygląd.

Do dyspozycji użytkownika oddano osiem, sensownie rozmieszczonych, 4-pinowych złączy wentylatorów. Drobną uwagę kieruję odnośnie uplasowania tego z nich, które wylądowało w okolicy tylnego panelu i pierwszego złącza M.2, gdzie dostęp po złożeniu komputera typowo będzie mocno utrudniony. Wszystkie gniazda umożliwiają pracę w trybach PWM oraz napięciowym, zatem nie ma problemów z konfiguracją półpasywną - firma MSI od dłuższego czasu stanowi tu wzór do naśladowania. Gwoli ścisłości warto jeszcze dodać, że jedno z nich zostało opisane jako "PUMP_FAN1", tak więc w teorii ma służyć do zasilania pompki zestawu chłodzenia wodnego typu AIO, aczkolwiek w praktyce nic nie stoi na przeszkodzie, aby wykorzystać je także do innych celów. Złącza "SYS_FAN" dopuszczają obciążenie do 2 A (24 W) sztuka, a dwa ostatnie do 3 A (36 W).

Wszystkie radiatory zostały przymocowane z wykorzystaniem śrubek, co jest dobrym posunięciem. Poza większą trwałością materiału, taki sposób instalacji to też szybszy oraz zdecydowanie łatwiejszy demontaż, co zaoszczędzi nerwów potencjalnemu nabywcy. Pod tym względem plus dla inżynierów firmy MSI, jednakowoż nie da się ukryć, że w tym segmencie cenowym właśnie tego powinniśmy oczekiwać od sprzętu.

Sekcja zasilania została w całości oparta o komponenty Monolithic Power Systems. Jej sercem jest kontroler PWM MPS2241, pracujący w konfiguracji 7+2, odpowiednio dla rdzeni i SOC. Na każdą fazę dla rdzeni przypadają dwa MOSFET-y MPS2223, będące rozwiązaniem zintegrowanym, czyli dwoma tranzystorami (high-side i low-side) oraz sterownikiem w pojedynczej obudowie. Innymi słowy, MSI zwyczajnie podwoiło komponenty (w tym cewki), bez użycia podwajaczy faz (ang. doubler). Pojedynczy MPS2223 potrafi w trybie ciągłym dostarczyć prąd o natężeniu dochodzącym do 80 A (z uwagi na brak publicznie dostępnej karty charakterystyki, najsensowniej będzie założyć, że wspomniana wartość odnosi się do temperatury obudowy równej 25 °C). Z kolei fazy zasilające SOC składają się z jednego tranzystora na sztukę i jest to ten sam układ co w przypadku rdzeni.

Kości pamięci instalujemy w czterech bankach, wspierających moduły o częstotliwości dochodzącej do 6600 MHz i pojemności wynoszącej maksymalnie 32 GB (na slot). W tej części płyty znajdziecie też 24-pinową wtyczkę ATX, dwie 8-pinowe EPS, diagnostyczne diody LED (CPU/DRAM/VGA/BOOT), wyprowadzenie USB 3.2 Gen 2 (Type-C) i złącza dla pasków LED ("JARGB_V2_2" i "JRGB2"). Ponadto jest slot M.2 z wbudowanym radiatorem, wspierający wyłącznie nośniki typu PCIe (do 5.0) i podłączony do procesora.

Wśród złączy kart rozszerzeń wyróżnić można trzy sloty PCIe x16 (elektrycznie x16/x4/x2) i pojedynczy PCIe x1. Pierwszy i drugi x16 są obsługiwane przez CPU oraz zgodne odpowiednio z PCIe 5.0/4.0, a pozostałe, podłączone do chipsetu, są w wersji 4.0 dla dłuższego i 3.0 dla krótszego. W tej okolicy znajdują się też trzy następne złącza M.2, z czego dwa są uzbrojone w dodatkowy radiator. Wszystkie wspierają dyski PCIe (do 4.0), przy czym "M2_4" współdzieli pasmo z ostatnim slotem PCIe x16, przez co przy jednoczesnym ich obsadzeniu prędkość dysku spada do x2.

Na samym dole znajdziecie złącze HD Audio i trzy wyprowadzenia USB - dwa USB 2.0 i jedno USB 3.2 Gen 1. Za to po prawej stronie zamontowano cztery gniazd SATA i kolejne USB 3.2 Gen 1, wszystkie równolegle do PCB, co ułatwia prowadzenie kabli i pozwala na bezproblemowy montaż długich kart graficznych. Kość BIOS-u jest jedna oraz wlutowana, ale w wypadku awarii pomoże Flash BIOS (szczegóły niżej). Dodatkowo warto zwrócić uwagę na złącza "JRGB1" i "JARGB_V2_1", do których podłączycie jeszcze więcej pasków diod LED, oraz piny Clear CMOS.

Kilka słów należy się również zintegrowanej karcie dźwiękowej. MSI zastosowało dość egzotyczny kodek Realtek ALC1200, który od pewnego czasu zaczął pojawiać się w nowych płytach głównych. Dodatkowym wsparciem są kondensatory elektrolitycznie firmy Chemi-Con, brakuje jednak wzmacniacza słuchawkowego, na który producent się nie zdecydował. Jakość dźwięku jest, jak na zintegrowane rozwiązanie, naprawdę przyzwoita, co potwierdzają solidne rezultaty w teście RMAA. Mniej wymagający użytkownicy będą niewątpliwie usatysfakcjonowani.

Tylny panel jest dodatkowo obudowany z użyciem metalowej osłony, a ponadto producent postanowił zintegrować maskownicę. Co ważne, umieszczono na nim przycisk do aktywacji Flash BIOS. Żeby wykorzystać to rozwiązanie i wgrać firmware nawet bez procesora, czy też pamięci RAM, należy umieścić pamięć USB z odpowiednim plikiem w oznaczonym porcie i go nacisnąć. Jeżeli chodzi o porty, do Waszej dyspozycji oddano:

• po jednym DisplayPort oraz HDMI,
• cztery USB 3.2 Gen 1, trzy USB 3.2 Gen 2 (w tym jeden Type-C) oraz pojedynczy USB 3.2 Gen 2x2 Type-C, kontrolowane przez chipset AMD X670E,
• jeden RJ-45, realizowany przez zintegrowaną kartę sieciową Realtek RTL8125BG,
• dwa RP-TNC, służące do podłączenia dołączonych anten Wi-Fi 802.11 a/b/g/n/ac/ax,
• wejścia i wyjścia zintegrowanej karty dźwiękowej wraz z cyfrowym S/PDIF.