Pozwolę sobie przypomnieć, że Core i9-7900X dysponuje dziesięcioma rdzeniami z techniką HT, która pozwala im wykonywać dwadzieścia wątków jednocześnie, przyczyniając się tym samym do bardziej efektywnego wykorzystania wewnętrznych zasobów. Zegar bazowy bazowy wynosi skromne 3,3 GHz, ale nie należy zapominać o Turbo Boost, dzięki czemu rdzenie potrafią się rozpędzić do maksymalnie 4,3 GHz, a częstotliwość nie spada poniżej 4 GHz nawet przy pełnym obciążeniu. W spoczynku taktowanie spada do 1,2 GHz. Standardowe napięcie zasilające waha się w zakresie od 0,7 do 1,1 V, w zależności od aktualnego obciążenia. Nie radzę się tutaj sugerować odczytem CPU-Z, gdyż w przypadku płyt GIGABYTE program ten pokazuje nie woltaż rdzeni, lecz napięcie wejściowe dla FIVR, czyli wewnętrznego regulatora. Opisywany CPU wyposażony jest w 10x1024 KB cache drugiego poziomu oraz 13,75 MB pamięci podręcznej L3, tak więc mamy pod tym względem spore zmiany w stosunku do poprzednich generacji.
Pokaż / Dodaj komentarze do: Test procesora Intel Core i9-7900X. Dziesięć piekielnie mocnych rdzeni