Film z lewitacji nadprzewodnika LK-99 to oszustwo. Autor przyznaje się do mistyfikacji

W ostatnich dniach w mediach pojawiło się wiele doniesień o sensacyjnym odkryciu nadprzewodnika, który miał działać w pokojowej temperaturze i ciśnieniu otoczenia. Wokół odkrycia pojawiło się jednak wiele pytań oraz wątpliwości i sceptycy mogli mieć tutaj rację, bo twórca jednego z filmików, ukazujących lewitację LK-99 przyznał się do oszustwa.

Wideo, o którym mowa, pochodzi rzekomo z Uniwersytetu Nauki i Technologii w Pekinie i rzekomo pokazuje małą czarną substancję unoszącą się w powietrzu, gdy podąża za magnesem. Według autora filmu, zrobił to dla "przyciągnięcia uwagi" - był to sposób na podkręcenie szumu wokół LK-99. Ten oryginalny (a teraz obalony) film od samego początku budził wątpliwości - a krytycy podkreślali dość dziwny kąt rejestrowania materiału i słabą jakość. Z drugiej strony nawet świetnie zrealizowany materiał mógł się okazać fałszywką.  Autor wideo ostatecznie stwierdził, że doświadczenie bycia częścią szumu zmieniło go i że w przyszłości będzie bardziej ostrożny w swoich działaniach i słowach. W sieci krążą jeszcze dwa inne filmy z rzekomej lewitacji  LK-99, które nie zostały wycofane ani obalone - filmy te pochodzą z uniwersytetów Huazong i Wuhan.

Autor filmu, pokazującego lewitację rzekomego nadprzewodnika LK-99, przyznał się do oszustwa. Materiał, który miał pochodzić z Uniwersytetu Nauki i Technologii w Pekinie to mistyfikacja, która miała na celu wywołanie zamieszania w mediach. 

Naukowcy od samego początku byli sceptyczni, a sensację kreowały media. W oryginalnych materiałach źródłowych brakowało kluczowych informacji, nawet tak podstawowych jak dokładny proces syntezy LK-99. Wszelkie próby replikacji się nie powiodły. 

Zespół stojący za LK-99 twierdził, że próbki wykazują dwie kluczowe cechy nadprzewodnictwa: zerowy opór elektryczny i efekt Meissnera, w którym materiał wyrzuca pola magnetyczne, powodując lewitację próbek nad magnesem. Wcześniejsze wysiłki pozwoliły osiągnąć nadprzewodnictwo tylko w materiałach o niewiarygodnie niskich temperaturach lub ekstremalnie wysokich ciśnieniach. Nigdy wcześniej nie potwierdzono, że dany materiał jest nadprzewodnikiem w warunkach otoczenia.