Intel Arrow Lake-S z dużą zmianą w układzie rdzeni. To przyniesie wymierne korzyści

Ujawniono możliwy układ kości procesora Intel Arrow Lake-S do komputerów stacjonarnych, co daje nam pierwszy rzut oka na nowe rozmieszczenie rdzeni w tych CPU.

Pierwsze trzy generacje procesorów klienckich Intela wdrażające hybrydowe rdzenie CPU, a mianowicie „Alder Lake”, „Raptor Lake” i „Meteor Lake”, są rozmieszczone wzdłuż magistrali pierścieniowej (ringbus), współdzieląc pamięć podręczną L3. Zwykle większe rdzenie P znajdują się w jednym obszarze matrycy, a klastry rdzeni E w drugim regionie. Z punktu widzenia dwukierunkowej magistrali pierścieniowej, przystanki byłyby następujące: połowa rdzeni P, połowa klastrów rdzeni E, iGPU, druga połowa rdzeni E, druga połowa rdzeni  P i Uncore, jak pokazano na grafice matrycy Raptor Lake poniżej. Intel planuje zmienić rozmieszczenie klastrów rdzeni P i E w Arrow Lake-S.

Ujawniono możliwy układ kości procesora Intel Arrow Lake-S do komputerów stacjonarnych. Intel wprowadza zmiany.

Dzięki architekturze Arrow Lake Intel planuje rozproszyć klastry rdzeni E pomiędzy rdzeniami P. Spowodowałoby to pojawienie się rdzenia P, po którym następuje klaster rdzenia E, po którym następują dwa rdzenie P, a następnie kolejny klaster rdzenia E, następnie samotny rdzeń P i powtórzenie tego wzorca. Informator Kepler_L2 pokazał, jak wyglądałoby to w Raptor Lake, gdyby Intel zastosował w nim taki układ. Rozproszenie klastrów E-core pomiędzy rdzeniami P ma dwie możliwe zalety. Po pierwsze, średnie opóźnienie pomiędzy przystankami między klastrami rdzeni P i E-core uległoby zmniejszeniu. Po drugie, spodziewać można się też korzyści termicznych, szczególnie podczas grania, ponieważ zmniejsza to koncentrację ciepła w obszarze matrycy.

Każdy rdzeń P byłby oddalony o nie więcej niż jeden przystanek od klastra E, co powinno przynieść korzyści w migracji wątków pomiędzy dwoma typami rdzeni. Thread Director preferuje rdzeń E, a gdy obciążenie przytłacza rdzeń E, jest on stopniowany przenoszony do rdzenia P. W ramach nowego układu migracja z rdzenia E do rdzenia P powinna spowodować zmniejszenie opóźnień.

Z pewnością jest to interesujący wybór projektowy Intela dla wysokowydajnych procesorów Arrow Lake nowej generacji. Architektura będzie skalować się w różnych formach, w tym do komputerów stacjonarnych i mobilnych, a w październiku pojawi się najpierw na desktopach.