Wszystko co powinieneś/aś wiedzieć o technologii HDR w gamingu

Można by rzecz, że implementacja HDR wymaga uporania się z trzema problemami, które hasłowo brzmią: głębia koloru, gamut i kontrast.

Adobe RGB, DCI-P3 oraz sRGB / źródło: nieznane

Pierwszy nie jest niczym szczególnym, bowiem już w przeszłości pojawiło się wiele paneli z 10-bitowym sterowaniem, mogących wyrazić 1024 odcienie na każdy z kolorów podstawowych. Drugi także nie zaskakuje. Szerokogamutowe monitory obsługujące przestrzeń barw Adobe RGB lub rzadziej DCI-P3 nie są może najpopularniejsze z racji typowo profesjonalnego zastosowania, ale po prostu istnieją. Najbardziej newralgicznym punktem zdaje się być ostatnia kwestia, kontrast, którą ostatecznie rozwiążą dopiero organiczne ekrany OLED. Technologia LCD z wiadomych powodów nie jest w stanie natywnie zapewnić wystarczająco głębokiej czerni, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiego natężenia świateł - czyli zmaksymalizowaniu jasności bieli niezbędnym przecież do ukazania wszystkich detali w najjaśniejszych punktach obrazu. Producenci tymczasowo radzą sobie poprzez zastosowanie podświetlenia strefowego o odpowiednio wysokiej jaskrawości, na ogół na z natury względnie wysokokontrastowej matrycy typu Vertical Alignment (VA).

Aby ułatwić użytkownikom zakup odpowiedniego sprzętu, stowarzyszenie UHD Alliance, w skład którego wchodzi m.in. Nvidia, wprowadziło certyfikat Ultra HD Premium. Aktualnie owe oznaczenie przyznawane jest jedynie telewizorom, jednak niewykluczone, że wkrótce obejmie też monitory - jeśli tylko pojawią się modele spełniające rygorystyczne normy. Panel z logo Ultra HD Premium musi zaoferować rozdzielczość obrazu 3840 x 2160 px, głębię kolorów 10-bit, pokrycie przestrzeni DCI-P3 przekraczające 90%, wsparcie dla metadanych HDR i - w zależności od klasy - jasność bieli przekraczającą 1000 lub 540 cd/m2. A do tego dochodzi jeszcze konieczność obsługi sygnału podanego w Rec. 2020, wizualnie nieosiągalnej obecnie przestrzeni barw bliskiej pełnemu spektrum barw widzialnych przez człowieka.

Nawiasem mówiąc, HDR nie wywodzi się z rynku komputerowego czy nawet gier video. Jest to rozwiązanie przemysłu filmowego. I zapewne dlatego wzorcowo używa się niszowego dotąd w sektorze konsumenckim gamutu DCI-P3, który na co dzień służy właśnie w kinematografii i... wybranych komputerach Apple Mac. Objętościowo DCI-P3 jest zbliżony do Adobe RGB, ale pełniej pokrywa odcienie żółci, pomarańczy, czerwieni i magnety - kosztem zieleni.