Intel Core i9-10980XE. Test trzeciego wcielenia 18-rdzeniowego Skylake-X

Intel Core i9-10980XE – test topowego Cascade Lake-X

Nie da się ukryć, że obecny rok w temacie nowości na rynku procesorów został zdominowany przez AMD. Zielone przedsiębiorstwo najpierw wypuściło bazujące na architekturze Zen 2 jednostki serii Ryzen 3000, zaś później, a konkretniej przed kilkoma tygodniami, dołączyły do nich wyposażone w bardzo wiele rdzeni Ryzeny Threadripper trzeciej generacji. W tej sytuacji warto się więc zastanowić, czy platforma HEDT firmy Intel w dalszym ciągu może być interesującą propozycją dla entuzjastów i jeśli tak, to w jakich okolicznościach warto ją rozważyć. Aby co nieco rozjaśnić tę kwestię, postanowiłem przetestować najnowszy wynalazek niebieskich z tego segmentu, czyli Core i9-10980XE. Jak zapewne dobrze wiecie, na dobrą sprawę nie jest to prawdziwa nowość, gdyż w gruncie rzeczy mamy do czynienia z drugim odgrzaniem Core i9-7980XE. Niemniej jednak, producent postanowił przeprowadzić kilka zmian, co by nie było, że poszedł na totalną łatwiznę. I tak wprowadzono nowy stepping, odporny na część z dotychczas odkrytych luk bezpieczeństwa (więcej informacji znajdziecie tutaj), a także odblokowano komplet linii PCI Express, udostępniając na potrzeby użytkownika 48 sztuk (naturalnie żeby wykorzystać dodatkowe cztery, musicie mieć przeprojektowaną, czyt. nową, płytę główną). Poza tym podbite zostały zegary dla obciążenia mniejszego niż maksymalne, ponownie o dwa biny, czyli 200 MHz. Na tym modyfikacje się kończą, więc przejdźmy do bliższego spojrzenia na testowany procesor.

Intel Core i9-10980XE to zasadniczo po prostu drugie odgrzanie Core i9-7980XE, ale w obliczu znacznej obniżki ceny model ten wciąż ma szansę być atrakcyjny. Sprawdźmy, czy tak jest w istocie.

 AMD Ryzen 7 3750H kontra Intel Core i5-9300H. Test CPU mobilnych

Komentarz odnośnie specyfikacji testowanego Intel Core i9-10980XE

Intel Core i9-10980XE to osiemnastordzeniowy model z linii Cascade Lake-X, ze wsparciem wielowątkowości współbieżnej, zwyczajowo zwanej SMT (ang. Simultaneous Multi-Threading), a w wydaniu niebieskiego obozu bardziej znanej jako Hyper-Threading (w skrócie HT). Technika ta umożliwia każdemu z rdzeni wykonywanie dwóch wątków jednocześnie, tak więc w tym przypadku mamy do czynienia z jednostką 36-wątkową. Co istotne, omawiany CPU bazuje na jądrze krzemowym HCC (ang. High Core Count), niezmienne produkowanym w procesie technologicznym 14 nm, który oczywiście doczekał się już kilku plusów. Środkowy wariant serwerowej wersji architektury Skylake zajmuje powierzchnię aż 485 mm², ustępując w tym aspekcie wyłącznie XCC, czyli układowi fizycznie składającemu się z 28 rdzeni (jak na obecne standardy Intela to przecież dużo). Przechodząc do taktowania, producent przewidział bazowy zegar w wysokości dokładnie 3 GHz, który może dodatkowo wzrosnąć do 4,6 GHz, za sprawą Turbo Boost, a przy aktywnym Turbo Boost Max 3.0 nawet do 4,8 GHz. Rzecz jasna przytoczone wartości dotyczą wyłącznie bardzo lekkiego obciążenia, o czym bardziej szczegółowo będzie później. Na każdy rdzeń przypada po 1 MB dedykowanej pamięci podręcznej drugiego poziomu, zaś współdzielona jest cache L3 o zawrotnej pojemności 24,75 MB. Na deser mamy kontroler RAM certyfikowany na 2933 MHz, a także współczynnik TDP na poziomie 165 W.