TP-Link Archer AX50 - test routera złotego środka

Test TP-Link Archer AX50 - budowa zewnętrzna i wykonanie

Archer AX50 pod względem wykonania jest praktycznie kopią modelu Archer AX10, poczynając od pudełka i jego zawartości, na designie samego routera kończąc. Zamiast się więc powtarzać odsyłamy do testu AX10, gdzie wszystko jest szczegółowo opisane. Podkreślić należy jednak, że jakość wykonania stoi na wysokim poziomie, a zastosowane tworzywa są wysokiej jakości. AX50 wydaje się też masywniejszy od AX10, co wynika najpewniej z komponentów zastosowanych wewnątrz urządzenia. Trzeba też przyznać, że router wygląda bardzo elegancko, przez co bez problemu powinien wkomponować się w nowoczesne wnętrza, a na plus zaliczyć trzeba też fakt, że nie wymaga zbyt wiele miejsca. Jedynym mankamentem mogą być tu fragmenty wykonane z plastiku wykończonego na wysoki połysk, które mają tendencję do łatwego palcowania i szybkiego rysowania się, nawet przy delikatnym przecieraniu szmatką z mikrofibry. Warto jeszcze dodać, że router podczas pracy potrafi się dość wyraźnie nagrzać, na spodzie temperatura przekracza 50° C, więc lepiej nie stawiać go na innym sprzęcie.    

W tylnej części znajdują się najciekawsze elementy, takie jak anteny i porty. Niestety te pierwsze są zintegrowane z routerem na stałe, co oznacza, że nie otrzymujemy dostępu do gniazd RP-SMA, pozwalających na wymianę. Same anteny są średniej wysokości (ok. 14 cm), więc nie wymagają przesadnie dużo miejsca nad sobą, ale oczywiście lepiej będzie, jeśli nie będą zakrywane przez inne elementy. Z prawej strony umieszczono złącze zasilające, przycisk Power, a po przeciwległej przycisk, który służy zarówno do funkcji WPS, jak i dezaktywowania i włączania Wi-Fi. Na środku umieszczono zaś pięć gigabitowych portów Ethernet, w tym jeden WAN (oznaczony niebieskim kolorem) i cztery LAN (pomarańczowe). W odróżnieniu jednak od Archera AX10, który nie posiadał żadnego portu USB, Archer AX50 takowy już ma i to na dodatek w standardzie USB 3.0.