ASUS ROG Swift OLED PG27AQDM - test najjaśniejszego monitora OLED dla graczy

ASUS ROG Swift OLED PG27AQDM - kolory i kontrast

Weryfikację jakości obrazu oferowanego przez monitor tradycyjnie zaczynamy od pomiarów kolorymetrem, a konkretniej gamutu barwowego. Wyniki spełniają oczekiwania względem monitorów premium, choć w przypadku standardu DCI-P3 są nieco słabsze od deklarowanych przez producenta. I tak, zgodność z przestrzenią sRGB jest praktycznie pełna i wynosi aż 99,9%, przy całkowitej objętości gamutu równej aż 146,9% sRGB. Dla standardu Adobe RGB wartości te wynoszą odpowiednio 88,8% i 101,2%, natomiast dla DCI-P3, która jest natywną dla tego monitora, 95,6% i 104%. Monitor rzeczywiście może pochwalić się szerokim gamutem, istotnym choćby z punktu obsługi HDR. Co więcej, producent przygotował w OSD tryb sRGB, dzięki któremu unikniemy przesaturowania, sprawiającego, że obraz jest bardzo cukierkowy (spora część użytkowników jednak lubi ten efekt).

1.  
2.  
3.  

  Poprzedni   Następny

Pokrycie: sRGB, Sdobe RGB, i DCI-P3

Ustawienia fabryczne (tryb wyścigowy)

• Punkt bieli: 6634K
• Jasność bieli: 306,2 cd/m²
• Jasność czerni: 0 cd/m²
• Kontrast rzeczywisty: nieskończony
• Śr. błąd Delta E: 1,96

Monitor fabrycznie ustawiony jest w Trybie wyścigów z jasnością ustawioną na 70% i kontrastem 80%, co przekłada się w tym przypadku na aż 306,2 cd/m² oraz 0 cd/m², odpowiednio dla bieli oraz czerni. Daje to nieskończony kontrast statyczny, typowy dla matryc OLED. Temperatura barwowa przy domyślnych ustawieniach jest bliska neutralnej wartości 6500K, bo wynosi 6634K, przez co biel nie wpada ani w chłodny błękit, ani w ciepłą żółć. Średni błąd Delta E dla sRGB to tylko 1,34 (dla DCI-P3 wzrasta do 1,96), co jak na monitor dla graczy, gdzie dąży się do rezultatów poniżej wartości 3,00, jest rewelacyjnym wynikiem, praktycznie pokrywającym się z raportem z fabrycznej kalibracji ASUSa. Pewne zastrzeżenia mamy jednak do przebiegu gammy lokalnej w testowanym monitorze przy domyślnych ustawieniach Gamma 2.2, ponieważ od połowy jego długości notujemy zbyt niskie wartości.

Tryb sRGB

Monitor posiada także tryb sRGB, w którym średni błąd Delta spada do zaledwie 0,93, a maksymalny to 2,6. Ten dotyczy jednak czystej czerwieni, choć i tak można się tu obejść bez dodatkowej kalibracji. Jeśli zaś dołożymy do tego rozdzielczość, szeroki gamut i obsługę 10-bitowej głębi, to PG27AQDM może okazać się naprawdę przydatnym narzędziem pracy. 

Kalibracja i profilowanie

• Punkt bieli: 6507K
• Jasność bieli: 118.1 cd/m²
• Jasność czerni: 0 cd/m² 
• Kontrast rzeczywisty: nieskończony
• Średni błąd Delta E: 0,67

Profilowanie i kalibracja wymagają nieco wysiłku, by zbić dominujący zielony kolor, a jednocześnie utrzymać temperaturę w okolicach 6500K. Jest to jednak wykonalne i w rezultacie udaje się obniżyć średni błąd Delta E do 0,77, co jest świetnym wynikiem, a także poprawić przebieg gammy lokalnej.

HDR

Monitor obsługuje jednak tylko standard HDR10 (sprzęt automatycznie wykrywa stosowny sygnał). Nie wiemy, czemu producenci monitorów dla graczy nie decydują się na wsparcie dla Dolby Vision czy HLG, ale ponownie musimy obejść się smakiem. ASUS chwali się szczytową jasnością dla 3% ekranu z włączonym HDR, więc byliśmy ciekawi czy uda nam się ją osiągnąć. Okazało się, że na standardowych ustawieniach dla 10% ekranu udało się nam dobić do 906 cd/m² (to pomiar po trzech minutach, bo początkowy wskazywał przeszło obiecywane 1000 nitów, a konkretnie 1011 nitów). Co prawda można jeszcze podnieść tę wartość, zwiększając temperaturę, ale raczej nie polecamy tego rozwiązania. Dla porównania, Corsair XENEON 27QHD240 uzyskał w tym samym teście 783 nity, więc różnica jest znacząca. Warto też przełączyć w OSD tryb HDR na ASUS Cinema HDR, który jako jedyny obsługuje dynamiczny algorytm mapowania tonalnego. 

Jak już wielokrotnie wspominaliśmy, OLEDy są jednak zdecydowanie lepiej predysponowane do wsparcia szerokiego zakresu tonalnego niż wszelkiej maści monitory LCD dostępne na rynku, gdzie nawet high-endowe modele borykają się z efektem halo czy bloomingiem, a to za sprawą możliwości wygaszania pojedynczych pikseli i braku konieczności stosowania wygaszania strefowego. Połączenie OLEDa z 10-bitowym przetwarzaniem kolorów daje w tym przypadku bardzo dobre rezultaty, zdecydowanie lepsze niż w jakimkolwiek testowanym przez nas LCD.