Hyperbook NV4 - test gamingowego ultrabooka z CPU Tiger Lake i GPU GTX 1650 Ti na pokładzie

Hyperbook NV4 - Podzespoły i oprogramowanie

Procesor

Intel Core i7-1165G7 to 4-rdzeniowa jednostka ze wsparciem techniki wielowątkowości współbieżnej SMT, której implementację producent marketingowo nazywa Hyper-Threading (w skrócie HT), dzięki czemu łączna liczba jednocześnie wykonywanych wątków to osiem. Bazowy zegar to skromne 2,8 GHz, ale od czego jest Turbo, za sprawą którego maksymalne możliwe taktowanie to aż 4,7 GHz - od razu warto nadmienić, że tak wysokie wartości rzeczywiście są osiągane, lecz wyłącznie przy obciążeniu jednego, dwóch rdzeni. Dla programów potrafiących efektywniej spożytkować dostępne zasoby, możemy liczyć na nie więcej niż 4,1 GHz, chociaż tylko w relatywnie krótkim oknie czasowym, dopóki nie zostaniemy ograniczeni przez długotrwały limit mocy. Skoro jesteśmy w temacie, bazowe TDP wynosi 15 W, przy czym niebiescy zostawili producentom laptopów furtkę w postaci cTDP w zakresie 12-28 W i użyty na potrzeby testów komputer robi z niej maksymalny użytek (tj. PL1 ustawione na 28 W). Zintegrowana grafika ma do dyspozycji 96 bloków EU, co przekłada się na 768 procesorów strumieniowych, a to na papierze liczba zwiastująca całkiem niezłe wyniki. Jeśli zaś chodzi o organizację pamięci podręcznej, na każdy rdzeń przypada tu aż 1,25 MB cache L2 (odpowiednio 2,5/5x więcej niż dla Sunny Cove/Skylake), a mamy też 12 MB współdzielonej cache L3, co stanowi wzrost o 50%. Testy pokażą, co potrafi dzisiejszy bohater w praktyce.

Karta graficzna

GeForce GTX 1650 Ti dla laptopów to najnowsza karta graficzna NVIDII bazująca na architekturze Turing i GPU TU117. Znajdziemy tu bowiem 1024 rdzenie CUDA, czyli tyle samo, co w GTX 1650, limit energetyczny także pozostał bez zmian, podobnie jak system pamięci, a zegary są bardzo zbliżone w obu kartach. Być może producent chce w ten sposób odróżnić topowe konfiguracje GTX 1650 od tych słabszych, które korzystają z pamięci GDDR5. Z racji tego, że jest to model z serii GTX, nie uświadczymy tu dedykowanych rdzeni Tensor i Raytracing, które przeznaczone są dla kart z serii RTX. Grafika ta dysponuje 4 GB pamięci GDDR6, które obsługiwane są przez 128-bitową magistralę, a ich przepustowość wynosi 192 GB/s. GPU pracuje z prędkością 1200 - 1485 (tryb Boost) MHz, a TDP ustawić można w zależności od potrzeb na od 35 W do 55 W. Biorąc pod uwagę bardzo zbliżoną specyfikację do modelu GTX 1650 (szczególnie w wersji z pamięciami GDDR6), raczej nie należy spodziewać się tu dużego skoku wydajności, aczkolwiek wyższy limit energetyczny może pozwolić na stabilniejszą pracę i dłuższe utrzymywanie maksymalnego taktowania w trakcie wysokiego obciążenia.

Pamięć RAM

Notebook ASUSa otrzymał dwa moduły pamięci RAM typu DDR4-3200, po 8 GB pojemności, co daje łącznie 16 GB o opóźnieniach wynoszących CL22. Te pracują w konfiguracji dual-channel i na pewno cieszy fakt, że producent postanowił nie oszczędzać i zastosował najszybsze kości obsługiwane przez procesor. Pochwalić trzeba również fakt, że żaden z modułów nie jest wlutowany na stałe i do naszej dyspozycji oddano oba sloty SO-DIMM, co oznacza, że notebook jest przyjazny przyszłej rozbudowie w tym zakresie. Dwukanałowy RAM uznać trzeba za zaletę, tym bardziej w tym przypadku, gdyż 16 GB pamięci operacyjnej to w laptopie do gier ilość aż nadto wystarczająca, a problemy wystąpić mogą tylko w przypadku nakładania ogromnej ilości efektów na materiał wideo, np. w oprogramowaniu Adobe, co nie jest podstawowym zastosowaniem tego urządzenia.

Nośnik danych

Laptop wyposażony został w naszym przypadku w dysk SSD o pojemności 500 GB. Jest to konkretnie Samsung 980, czyli nowy nośnik koreańskiego producenta w formacie M.2 bazujący na interfejsie PCIe 3.0 x4 obsługą protokołu NVMe. Jest to raczej dysk klasy ekonomicznej, gdyż wyposażony jest w kontroler pozbawiony pamięci podręcznej DRAM, ale mimo wszystko pochwalić może się naprawdę przyzwoitą specyfikacją (3100 i 2600 MB/s dla odpowiednio odczytu i zapisu sekwencyjnego), a w naszych testach 1 TB wariant tego SSD wypadł naprawdę nieźle. Gorzej jednak, że nie znajdziemy tu drugiego gniazda M.2, więc warto od razu przemyśleć zakup i ewentualnie zdecydować się na dysk o pojemności 1 TB lub nawet 2 TB, gdyż takowe znajdują się w ofercie Hyperbook. 500 GB w przypadku gier może szybko okazać się niewystarczające. 

Moduł łączności bezprzewodowej

Za łączność bezprzewodową odpowiada karta sieciowa Intel AX201, która zapewnia wsparcie zarówno dla Bluetooth 5.1, jak i Wi-Fi 6 (ax) z prędkością transferów sięgającą 2,4 Gb/s i obsługą techniki MU-MIMO. Nie odnotowaliśmy żadnych problemów ze stabilnością połączenia czy siłą sygnału, a prędkości transferów przez Wi-Fi były naprawdę wysokie, ponieważ potrafiły sięgać przeszło 840 Mb/s (jeśli po drugiej stronie znajdowała się karta sieciowa ze wsparciem dla standardu ax).

Oprogramowanie

Jeśli zaś chodzi o oprogramowanie, to cieszy fakt, że Hyperbook nie zaśmieca dysku niepotrzebnym bloatwarem i znajdziemy tu jedynie dedykowany panel kontrolny o nazwie Control Center 3.0, za który odpowiada Clevo. Co takiego kryje ta aplikacja? Przede wszystkim tryby mocy, gdzie możemy zdecydować się na jedną z czterech dostępnych opcji: 

• Power Saving, czyli oszczędzanie energii, 
• Quiet, czyli tryb stawiający przede wszystkim na cichą pracę, 
• Entertainment przystosowany do multimediów, jak np. oglądanie filmów,
• Performance, czyli najwyższa wydajność. 

LED Keyboard to jak sama nazwa wskazuje narzędzie do ustawień podświetlenia klawiatury. Możemy zdecydować się na wybór koloru iluminacji w pełnym zakresie RGB, wybrać natężenie podświetlenia czy timer do jego dezaktywacji. Jeśli jednak ktoś liczył na jakieś zmyślne efekty albo indywidualnie lub chociaż strefowo podświetlane klawisze, to może być lekko rozczarowany. FlexiKey pozwala z kolei na zarządzanie klawiaturą i touchpadem i umożliwia tworzenie oddzielnych profili, makr czy skrótów klawiszowych (nie można było umieścić tego razem z podświetleniem klawiatury?). Fan Speed Control daje nam zaś wzgląd w prędkości wentylatorów, a także zapewnia kilka trybów ich pracy, od automatycznego, przez maksimum, po ręczne ustawianie krzywych dla wentylatorów CPU i GPU. Control Center 3.0 jest więc całkiem przydatną aplikacją, a jej obsługa jest intuicyjna, więc zaliczamy ją na plus.