Test karty graficznej XFX RX 470 RS Triple X - Polaris atrakcyjny

Sampel przyjechał w czarno-czerwonym pudle z licznymi informacjami technicznymi, łudząco podobnym do tego od RX-a 460 Single Fan, ale zauważalnie większym. Zwiększone gabaryty wynikają jednak przede wszystkim z rozmiarów samej karty, bo pakiet akcesoriów jest dokładnie identyczny: adapter z dwóch Moleksów do PCIe 6-pin, nośnik ze sterownikami i karta gwarancyjna. Co ciekawe, dodatki trafiły do odrębnego, mniejszego pudełeczka, podczas gdy w tańszym modelu wrzucono je luzem.

Płytka drukowana mierzy jakieś 225 mm, jednak cała konstrukcja jest dłuższa i zamyka się w 250 mm. Winowajcą jest wydłużona maskownica - moim zdaniem to marnotrawstwo przestrzeni. Układ chłodzenia składa się z trzech rurek cieplnych i dwóch 90-milimetrowych wentylatorów. Jednostki tłoczące można wyjąć w celu wyczyszczenia, albo... wymiany. XFX zapowiada, że wkrótce do sprzedaży trafią wymienne wentylatory o innej charakterystyce pracy lub podświetlone diodami. Rzeczona technika nosi nazwę Hard Swap.

Akcelerator posiada stalowy backplate z wymalowanym logo producenta. Element pokrywa prawie całą powierzchnię laminatu, ale nie dochodzi do końca maskownicy, odsłaniając gniazdo zasilania wentylatorów i spory fragment średniej klasy tworzywa sztucznego. Jako, iż odpięcie wiązki nie jest niezbędne do wymiany "śmigieł", kompletnie nie rozumiem decyzji inżynierów. Zgaduję, że zadecydowały względy praktyczne na etapie produkcyjnym - esteci zakręcą nosem.

Na krawędzi bocznej znajdziemy kolejne logo XFX-a, tym razem w formie najlejki, a ponadto gniazdo dodatkowego zasilania typu PCIe 6-pin. Jak każdy inny Polaris, karta nie posiada złącza CrossFire, ale obsługuje współbieżność poprzez bezmostkową technikę XDMA.

Pakiet wyjść video przedstawia się następująco: 3x DisplayPort 1.3 / 1.4 HDR, 1x DVI-I, 1x HDMI 2.0b - identyczne rozwiązanie prezentuje referencyjny RX 480. Naturalnie żadne z ww. złącz nie przesyła sygnału analogowego, uniemożliwiając użycie prostej przejściówki do D-Sub (VGA). Ten problem dotyczy zarówno Polarisów, jak i konkurencyjnych Pascali. Widać wyraźnie, że analog coraz szybciej zaczyna odchodzić do lamusa.