Test KFA2 GeForce GTX 1650 EX (1-Click OC) GDDR6. Szybsze kości na ratunek?

KFA2 GeForce GTX 1650 EX (1-Click OC) GDDR6 – test

Główną bohaterką dzisiejszego testu jest karta graficzna KFA2 GeForce GTX 1650 EX (1-Click OC) GDDR6, a więc konstrukcja oparta o doskonale znany układ, ale tym razem w wydaniu z szybszą pamięcią. I od razu trzeba dodać, że mowa o GPU, które nie miało łatwego żywota, ani w momencie debiutu, ani w trakcie dalszej rynkowej egzystencji. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest oczywiście oferowana wydajność, bo chociaż GeForce GTX 1650 wyraźnie wyprzedza swojego poprzednika, czyli GTX 1050 Ti, bowiem przewaga nad tym ostatnim wynosi niemal 30%, to już przykładowo do Radeona RX 570 brakuje sporo, a to przecież mocno wysłużony Polaris, który swoją premierę miał przeszło trzy lata temu. Najsłabszy Turing naturalnie ma swoje zalety, takie jak niski pobór prądu czy spore możliwości multimedialne, za sprawą sprzętowego dekodowania H.265/HEVC oraz VP9 i obsługi NVENC, ale jednak nie są one w stanie nadrobić deficytu osiągów. Dlatego też NVIDIA przygotowała odświeżony wariant z dopiskiem SUPER, wyposażony w kości GDDR6 oraz bazujący na rdzeniu TU116, zapewniającym większą liczbę jednostek wykonawczych. Te dwie zmiany bardzo wyraźnie podniosły wydajność i sprawiły, że wreszcie do rąk dostaliśmy całkiem rozsądne akceleratory z niższej półki. A co się stanie, gdy modyfikacje ograniczymy wyłącznie do podsystemu VRAM? Odpowiedź na to pytanie poznacie już wkrótce.

KFA2 GeForce GTX 1650 EX (1-Click OC) GDDR6 to doskonale znane GPU, choć tym razem z szybszą pamięcią. Przekonajmy się, jak poradzi sobie takie połączenie.

 KFA2 GeForce GTX 1650 SUPER EX (1-Click OC) – test karty graficznej

Komentarz odnośnie specyfikacji testowanej karty graficznej

Zgodnie z sugestią z poprzedniego akapitu, różnice pomiędzy oryginalną i przyspieszoną wersją GeForce'a GTX 1650 ograniczają się do zastąpienia kości GDDR5 przez szybsze GDDR6. Cały czas u podstaw leży układ TU117 w niezmienionej konfiguracji, który de facto od początku wspierał oba rodzaje pamięci. Oznacza to, że nowe karty graficzne nawet nie wymagają żadnych zmian w sterownikach i każde wydanie oprogramowania zielonych, które obsługuje starszy wariant, będzie równie dobrze współpracować z najnowszym członkiem rodziny Turing. Gwoli przypomnienia, wspomniany TU117 to chip produkowany w procesie technologicznym 12 nm FinFET, składający się z 4,7 mld tranzystorów i zajmujący powierzchnię 200 mm². Fizycznie w strukturze krzemowej jest 14 bloków SM (ang. streaming multiprocessor) i taka też ich ilość jest aktywna, a to przekłada się na obecność 56 jednostek teksturujących oraz 896 cieniujących. Poza tym mamy 32 ROP-y i 128-bitową szynę pamięci, która w połączeniu z kośćmi klasy 12 Gb/s zapewnia teoretyczną przepustowość na poziomie 192 GB/s. Współczynnik TDP oczywiście pozostał na niezmienionym poziomie 75 W, ale - co ciekawe - referencyjny zegar Boost został przez firmę NVIDIA obniżony, z 1665 MHz do 1590 MHz. Testowana konstrukcja dodaje do tej ostatniej wartości symboliczny bin, a więc 15 MHz. Co prawda w oprogramowaniu producenta możemy aktywować 1-Click OC, ale to dorzuci zaledwie kolejne 15 MHz, zatem dla solidniejszych profitów zostaje ręczne podkręcanie.