Test monitora AOC i2769Vm. Idealny wybór dla posiadaczy konsol?

Menu ekranowe monitorów firmy AOC będzie mnie niedługo prześladować po nocach, bo w ostatnim czasie widzę je po raz trzeci. Wrodzone lenistwo nakazuje użyć kombinacji klawiszy Ctrl i C, ale byłoby to krzywdzące wobec programistów, którzy przygotowali naprawdę przejrzysty i sprawnie działający interfejs. Poszczególne opcje tradycyjnie podzielono na zakładki, tradycyjnie z zachowaniem logiki tegoż podziału oraz pozbawioną rażących błędów translacją. Jako że fizyczne przyciski umieszczone na dolnej ramce pracują bardzo płynnie, przeskakiwanie pomiędzy poszczególnymi funkcjami nie stanowi problemu. Ponadto proces nawigacji upraszcza czytelna legenda naniesiona na ramkę.

Testowany model, podobnie jak jego dwóch przetestowanych niedawno pobratymców, oferuje autorskie "upiększacze" obrazu Dynamic Color Boost (DCB) oraz Dynamic Contrast Ratio (DCR). Dla przypomnienia wspomnę, że pierwsza z wymienionych technik umożliwia wyjaskrawienie wybranych kolorów, zaś druga - automatyczną regulację natężenia luminancji w zależności od warunków oświetlenia na stanowisku pracy. Chcąc uzyskać możliwie najlepszą jakość obrazu, obydwa te dodatki należy pozostawić deaktywowane. Mówiąc "najlepszą", mam na myśli odczyty podane przez kolorymetr, gdyż nie da się ukryć, że znaczna część użytkowników ocenia barwy na podstawie saturacji - nie tędy droga.

Oprócz wspomnianych dodatków, producent udostępnił regulację wszystkich podstawowych parametrów obrazu: jasności, kontrastu, punktu bieli i gammy. Manipulowanie trzema pierwszymi ustawieniami odbywa się z pomocą suwaka, natomiast zmiana gammy opiera się na predefinicjach oznaczonych kolejnymi cyframi. Nic wyjątkowego. Kuriozalny jest za to sposób dostrajania punktu bieli, bo choć suwaki wyskalowano w przedziale 0-100, to maksymalna wartość znajduje się w połowie skali. Z tego miejsca muszę przeprosić, bo wydaje mi się, że AOC stosuje takie rozwiązanie w większości monitorów, ale wcześniej jakoś umknęło to mojej uwadze.