Test NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER: podkręcanie
Podkręcanie NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER odbyło się bez ingerencji w budowę karty i oprogramowanie układowe, z wykorzystaniem programu MSI Afterburner w wersji 4.6.0 Beta 9. Limit mocy został podniesiony do maksymalnej dostępnej wartości (112%). Prędkość obrotową wentylatorów ustawiłem w tym konkretnym przypadku na 80%, co przełożyło się na temperaturę oscylującą w okolicach 65 °C. Podawane poniżej wartości są w pełni stabilne, co oznacza, że karta graficzna musiała przejść wszystkie próby testowe bez jakichkolwiek zjawisk uznawanych za niepożądane - artefaktów obrazu, losowych przycięć, wyrzucania do pulpitu. Za najważniejszy test stabilności służyła rozgrywka w grze Wiedźmin 3: Dziki Gon, która słynie z wysokiego zapotrzebowania na zasoby obliczeniowe GPU. Można z dużym prawdopodobieństwem założyć, że akcelerator będzie całkowicie stabilny tak długo, jak długo nie wysypie się w produkcji studia CD Projekt RED.
NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER
Ustawienia domyślne:
- Taktowanie bazowe/boost: 1650/1815 MHz
- Rzeczywiste taktowanie rdzenia: 1935-1950 MHz
- Rzeczywiste taktowanie rdzenia (2,5K): 1920-1935 MHz
- Rzeczywiste taktowanie rdzenia (4K): 1905-1920 MHz
- Rzeczywiste taktowanie pamięci VRAM: 1938 MHz
Manualny overclocking:
- Maksymalne stabilne wartości offset: +90/1050 MHz
- Rzeczywiste taktowanie rdzenia: 2040 MHz
- Rzeczywiste taktowanie pamięci VRAM: 2200 MHz
- Limit mocy: +12%
Za stabilny zegar podczas rozgrywki przyjmuje się wartość, poniżej której zdarzają się tylko chwilowe spadki, nie dłuższe niż kilkanaście sekund. Wszystkie częstotliwości ustalane są po uprzednim wygrzaniu karty. Taktowania w moment po włączeniu gry są oczywiście znacznie wyższe, jednak przeważnie szybko spadają - co wymusza też wygrzanie przed przeprowadzeniem testu.
Pokaż / Dodaj komentarze do: Test NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER. Turing na sterydach po raz trzeci