Test NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER. Turing na sterydach po raz trzeci

NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER - test kolejnego Turinga

Po dokładnie trzech tygodniach przerwy, firma NVIDIA ponownie przechodzi do ofensywy na rynku kart graficznych, prezentując trzeci układ z serii SUPER. Rzecz jasna mowa o GeForce RTX 2080 SUPER generacji Turing, któremu poświęcony jest niniejszy test, w autorskim wydaniu zielonych Founders Edition. Podobnie jak w przypadku wcześniejszych RTX 2060 SUPER oraz RTX 2070 SUPER, nie jest to nowy produkt, lecz odświeżenie dobrze znanego RTX 2080. Dokładne różnice między pierwowzorem a jego drugim wcieleniem będą omówione później, ale już na wstępie mogę powiedzieć, że - podobnie jak dla przed chwilą wymienionej dwójki - można się spodziewać nieco wyższej wydajności za podobne pieniądze. Niemniej jednak, o ile w przypadku przedstawicieli rodziny SUPER stojących niżej w hierarchii można było mówić o dość ciekawej korelacji z sytuacją rynkową, tj. ich debiucie w najlepszym możliwym dla NVIDII momencie, czyli tuż przed premierą konkurencyjnych akceleratorów spod znaku Navi, to w kontekście GeForce RTX 2080 SUPER sprawa wygląda nieco inaczej. Mianowicie już model bez dodatkowego dopisku nie miał wśród nowych akceleratorów w zasadzie żadnej prawdziwej alternatywy, bo za taką Radeona VII raczej trudno byłoby uznać - tym bardziej, że rzeczony produkt właśnie odchodzi na emeryturę, i nic nie wskazuje na to, aby stan ten miał się w najbliższym czasie zmienić. Wygląda więc na to, że zieloni po prostu postanowili zrobić drobny prezent przyszłym nabywcom (chociaż obecni posiadacze RTX 2080, z oczywistych względów, raczej nie będą przesadnie zadowoleni).

NVIDIA GeForce RTX 2080 SUPER to kolejna nowość w ramach odświeżonej oferty firmy NVIDIA. Zobaczmy, o ile okaże się szybsza od poprzednika.

 NVIDIA GeForce RTX 2060/2070 SUPER. Test nowych Turingów

Zmiany dokonane przez producenta w serii SUPER

Karty graficzne z dopiskiem SUPER, podobnie jak pozostali przedstawiciele rodziny GeForce RTX, na tle poprzedników, czyli Pascali, wyróżniają się obecnością dwóch nowych rodzajów jednostek wykonawczych, tzw. rdzeni RT (ang. RT Cores) oraz Tensorów. Jeżeli chodzi o zastosowania rozrywkowe, wykonują one obliczenia związane odpowiednio ze śledzeniem promieni (ang. ray-tracing), a więc techniką umożliwiającą generowanie bardziej realistycznych efektów, oraz nową metodą wygładzania krawędzi DLSS (ang. Deep Learning Super-Sampling). Natomiast przechodząc do tego, czym się wyróżniają, firma NVIDIA zdecydowała się na podkręcenie specyfikacji. W przypadku wcześniejszych GeForce RTX 2060 SUPER oraz RTX 2070, dostaliśmy cztery bloki SM (ang. streaming multiprocessor) więcej, a także odpowiednio szerszą szynę pamięci wraz z większą pojemnością VRAM oraz przejście na jądro krzemowe znajdujące się oczko wyżej w ofercie zielonych (różnice wynikające z tego faktu były omawiane w teście dotyczącym tej dwójki, gdzie odsyłam zainteresowanych). W przypadku RTX 2080 SUPER dysproporcje nie są już tak duże, gdyż mamy do czynienia ze zwiększeniem liczby SM o dwie sztuki (do maksimum), do spółki z wymianą kości GDDR6 na szybsze. Dotychczas wszystkie Turingi wykorzystywały chipy klasy 14 Gb/s, produkowane przez Microna albo Samsunga, co oznaczało taktowanie na poziomie 1750 MHz. Dzisiejsza nowość podnosi ten ostatni parametr do ~1938 MHz i to właśnie ta modyfikacja powinna być głównym źródłem wzrostu wydajności (przy tak mocno ograniczonym przepustowością pamięci układzie jak TU104 dodatkowe jednostki nie powinny odgrywać istotnej roli).

 Test AMD Radeon RX 5700 oraz RX 5700 XT. Navi w akcji

Komentarz odnośnie specyfikacji testowanego GeForce RTX 2080 SUPER

Jądro krzemowe TU104, wykorzystywane zarówno przez standardowy model GeForce RTX 2080, jak i wariant z dopiskiem SUPER, pochodzi z zakładów produkcyjnych tajwańskiego przedsiębiorstwa TSMC i jest wytwarzane w procesie technologicznym 12 nm FinFET. Ten ostatni to ewolucja poprzednio stosowanego 16 nm FinFET, który napędzał generację Pascal. Jako, że upakowanie tranzystorów w gruncie rzeczy pozostało na niezmienionym poziomie, zbudowany z 13,6 mld sztuk układ zajmuje powierzchnię 545 mm², a więc wcale nie małą (wystarczy przypomnieć, że dla GeForce GTX 1080 Ti było to 471 mm²). Fizycznie TU104 posiada 48 bloków SM i, zgodnie z informacją zawartą w poprzednim akapicie, wszystkie są aktywne, co przekłada się na 3072 jednostki cieniujące oraz 192 teksturujące, a także 384 Tensory (po osiem na SM) oraz 48 rdzeni RT (po sztuce na SM). Ponadto mamy 64 ROP-y oraz szynę pamięci szerokości 256 bitów, która jednocześnie oznacza pojemność VRAM wynoszącą 8 GB. Jako, że kości GDDR6 pracują z szybkością 15,5 Gb/s, teoretyczna przepustowość wynosi 496 GB/s. Zostając jeszcze na chwilę przy pamięciach, warto odnotować, że ani Micron, ani Samsung nie mają w swojej ofercie chipów o takich parametrach, zatem na pokładzie najpewniej znalazły się układy klasy 16 Gb/s. Zegary bazowy/Boost zostały ustalone na poziomie 1650/1815 MHz, zaś współczynnik TDP wynosi 250 W, a więc tyle samo co w przypadku potężniejszego GeForce RTX 2080 Ti. Jak to wszystko przełoży się na osiągi czy chociażby pobór prądu, wykażą już testy.