Test procesora Intel Core i7-7820X. Osiem rdzeni dla LGA 2066

Wszystkie odczyty były dokonywane przy wykorzystaniu niezmienionej platformy testowej, obudowa była zamknięta i schowana pod biurkiem, podobnie jak u większości użytkowników. Temperatura w pomieszczeniu wahała się w zakresie 21-23 °C. Do wykonania pomiarów posłużyło oprogramowanie HWiNFO64 w wersji 5.53-3175. Nad poprawnymi warunkami pracy procesora czuwał zestaw chłodzenia powietrznego - Noctua NH-D14. Zastosowana pasta termoprzewodząca to Noctua NT-H1, charakteryzująca się brakiem potrzeby wygrzewania, dzięki czemu osiąga optymalną wydajność tuż po nałożeniu. Aplikacji dokonałem sposobem "X", który zapewnia poprawne rozprowadzenie materiału termoprzewodzącego.

Jak widać, w temacie temperatur jest całkiem w porządku. Postawienie na rozsądny kompromis w temacie napięcia rdzeni zaowocowało wysokim taktowaniem rdzeni, jak i wciąż sporym zapasem termicznym. Do Tj. Max pozostało 11 °C, co jest rozsądną wartością, przy której nie musimy się już niczym przejmować. Oczywiście nie zmienia to faktu, że lepszy materiał termoprzewodzący byłby tu zdecydowanie na miejscu, gdyż pozwoliłoby to na jeszcze mocniejszy overclocking osobom, które wyżej cenią sobie czystą wydajność od efektywności energetycznej. Dodam jeszcze, że na dobrą sprawę nie potrzeba tutaj żadnego chłodzenia "jak do reaktora jądrowego", co czytelnicy sugerowali pod poprzednim testem Skylake-X. Wymiana coolera na Scythe Mugen MAX, czyli radiator ze średniej półki, zaowocowała wzrostem temperatur zaledwie o 3 °C bez potrzeby zmniejszania taktowania rdzeni.