Test procesora Intel Core i7-7820X. Osiem rdzeni dla LGA 2066

Podkręcanie testowanego procesora to swoista mieszanka Core i7-7740X z wcześniejszymi CPU dla podstawki LGA 2011-3. Z jednej strony mamy te same napięcia co w Kaby Lake-X, a są to rdzenie, VCCIO oraz System Agent. Teoretycznie poruszamy się w podobnych limitach bezpieczeństwa, ale praktyka to już zupełnie inna para kaloszy z powodu niczego innego jak temperatur, które sprawiają, że ciężko jest zaszaleć z parametrami. Z drugiej strony Core i9 na LGA 2066 wciąż mają wbudowany regulator napięcia (FIVR), tak więc w ich przypadku rola płyty głównej ogranicza się do zasilenia go napięciem (VCCIN) w zakresie około 1,7 do 2 V - tak samo jak to było na LGA 2011-3. Równocześnie zmniejsza to wymagania w stosunku do sekcji zasilania, gdyż większy woltaż oznacza mniejsze natężenie prądu, które jest czynnikiem decydującym w kontekście obciążenia VRM. Poza tym dochodzi jeszcze wspomniany wcześniej mesh, gdzie także możemy ustawić napięcie. Tyle tytułem krótkiego wstępu do OC na LGA 2066, czas więc zaprezentować rezultaty.

Maksymalny stabilny zegar CPU

Testowany Core i7-7820X okazał się być procesorem całkiem podatnym na przyspieszanie taktowania. Po ustawieniu woltażu rdzeni na 1,175 V oraz VCCIN na 1,9 V, nie było najmniejszych problemów z pracą przy zegarze ustawionym na 4,7 GHz. Jak na ośmiordzeniową jednostkę jest to dobry wynik, który powinien zapewnić znaczący przyrost mocy względem fabrycznych parametrów (efektywne taktowanie wynoszące 4 GHz). Jako ciekawostkę dodam, że po podbiciu napięcia rdzeni do 1,225 V możliwe było ustawienie 4,8 GHz - ponownie bez żadnych problemów ze stabilnością. Takie parametry oznaczały jednak już dość wysokie temperatury, mocno ocierające się o granicę Tj. Max. Dlatego też zdecydowałem, że zdecydowanie rozsądniejsze będzie zejście o symboliczne 100 MHz niż żyłowanie CPU dla marginalnego zysku wydajności kosztem dodatkowego wzrostu poboru prądu.

Maksymalny niestabilny zegar CPU

O ile poprzednio napięcie rdzeni ustawione było na dość skromne 1,175 V, tak tym razem nie musiałem się przejmować temperaturami, więc mogłem zaaplikować 1,35 V, czyli typowy bezpieczny limit dla procesorów Intela wykonanych w procesie 14 nm. Tym razem nie uruchamiamy przecież żadnych testów stabilności czy benchmarków. Ostateczny rezultat jest naprawdę okazały - 5,2 GHz, przy której to wartości wciąż można było wykonywać podstawowe czynności jak przeglądanie internetu, sprawdzanie wiadomości, itp. W ogólnym rozrachunku nie ulega więc wątpliwości, że Core i7-7820X okazał się najlepszym spośród wszystkich przetestowanych przede mnie CPU z rodziny Skylake-X. Oczywiście potencjał OC to na dobrą sprawę kwestia szczęścia, gdyż na solidną (lub kiepską) sztukę można trafić podczas kupowania każdego modelu. Niemniej jednak potencjał jest naprawdę spory.