Test zasilacza LC-Power GP3 560 W. Niedrogie srebro z DC-DC

Zasilacz jest zapakowany w niewielki karton z grafiką przedstawiającą zalesienie. Aż się przypomniał Crysis, jednak mi się to nie podoba, wygląda tandetnie. Owa grafika prawdopodobnie ma nawiązywać do nazwy linii zasilaczy Green Power. Na froncie zaczerpniemy wyłącznie najważniejsze dane dotyczące modelu, mocy PSU czy też certyfikatu 80 PLUS, który swoją drogą prezentuje wersję na 115 V a nie 230V EU, którą GP3 Silver oficjalnie posiada. Dodatkowo uzyskujemy informację o sprawności zasilacza, dochodzącej do 89,5%, co również nie jest prawdą - na stronie producenta jasno jest napisane 90,60%. Z tyłu zapoznamy się z parametrami elektrycznymi. Skromnie, jednak najważniejsze parametry są znane.

Wraz z zasilaczem znajdziemy:

• Kabel zasilający,
• Instrukcję obsługi - brak języka polskiego.

Hmm, a gdzie śrubki, nie ma! W obu opakowania nie znalazłem śrubek do montażu zasilacza w obudowie :(

GP3 to standardowa jednostka o wymiarach 160 x 150 x 86 mm. Powłoka lakieru jest poprawnie nałożona, jednakże mało odporna na zarysowania. Wentylator osłania specyficzny druciany niklowany grill, w zasadzie z zewnątrz wygląda analogicznie do testowanego przeze mnie GP4.

Na jednym z boków znajduje się naklejka z tabliczką znamionową zasilacza, która powinna być odwrotnie. W 99% przypadków zasilacz będzie zasysał powietrze od spodu obudowy, czyli wentylator będzie skierowany w dół. Naklejka znajdzie się “góry nogami”, w tym miejscu ponownie stwierdzam, że tabliczka znamionowa powinna być na spodzie zasilacza.

Tył zasilacza wykonano z perforowanej blachy w kształcie plastra miodu, warte odnotowania jest że GP3 Silver ma mniejsze oczka względem starszej wersji GP3 Bronze.

Z przodu znajduję wypust na okablowanie. Tutaj jest kolejna różnica w obu modelach, na plus dla nowszej rewizji ( zdjęcie powyżej po lewej) jest fakt wpuszczenia oplotów do wnętrza obudowy. Wcześniej oplot zaczynał się kilka centymetrów od blachy, co nie prezentowało się zbyt estetycznie.