AMD Athlon X4 845 oraz Intel Pentium G3258 kontra najnowsze gry

AMD Athlon X4 845

Opisywany procesor to jedyny przedstawiciel architektury Excavator (czwarta generacja Bulldozera) dla podstawki FM2+. Co prawda w planach był jeszcze model z dopiskiem 835, ale ostatecznie nie ukazał się na rynku. Wracając do socketu, to warto podkreślić, że wspomniane gniazdo FM2+ niestety nie jest wstecznie kompatybilne z FM2, co wymaga posiadania odpowiedniej płyty głównej. Główne usprawnienia względem poprzedników, którymi chwali się AMD, to ulepszony podsystem cache, lepsze przewidywanie skoków, wprowadzenie instrukcji AVX2, a także optymalizacje energetyczne. Z tymi ostatnimi poniekąd wiąże się fakt, że X4 845 to tak naprawdę odpad z mobilnych układów, gdzie wyłączono iGPU. W efekcie procesor dysponuje ośmioma liniami PCI-Express 3.0, co jednak nie stanowi ograniczenia w połączeniu z mniej wydajnymi kartami graficznymi. Mobilny rodowód oznacza także mniejsze możliwości OC, ale to już chyba sprawa dość oczywista.

Athlon X4 845 wyposażony jest w dwa moduły Excavator, co oznacza, że mamy do czynienia z układem czterordzeniowym z dwiema jednostkami FPU. Taktowanie bazowe wynosi 3,5 GHz, ale do akcji wkracza również tryb Turbo, dzięki któremu efektywna częstotliwość podczas obciążenia rośnie do 3,8 GHz. W spoczynku zegar spada do skromnych 1,8 GHz, zaś standardowe napięcie zasilające waha się w przedziale od 1,063 do 1,475 V - w zależności od poziomu obciążenia, czyli aktualnie realizowanego zadania. CPU wyposażony jest 2x1 MB cache L2, a więc dwukrotnie mniej niż X4 840 oraz 860K. Dla przeciwwagi, dwukrotnie większa jest za to pojemność pamięci podręcznej pierwszego poziomu dla danych - 4x32 KB. W testach OC taktowanie rdzeni ustawione było na 4,1 GHz, przy napięciu zasilającym na poziomie 1,475 V.

Intel Pentium G3258

Pentium G3258 to układ przeznaczony dla podstawki LGA 1150, co oznacza, że reprezentuje rodzinę Haswell, która bazuje na mikroarchitekturze o tej samej nazwie. Wśród najistotniejszych zmian względem Ivy Bridge wymienić należy dodatkową jednostkę ALU w każdym z rdzeni, zwiększenie przepustowości pamięci podręcznej i wprowadzenie układu FIVR, czyli wewnętrznego regulatora napięć. W skrócie oznacza to, że płyta główna zasila właśnie FIVR (w domowych warunkach napięciem z zakresu 1,7-2 V), który następnie zajmuje się dostarczeniem prądu do pozostałych części CPU. G3258 nie korzysta jednak z architektury Haswell w jej najlepszym wydaniu, wszak Intel obciął mu instrukcje AES, AVX, AVX2, a także FMA3. Jest to standardowa praktyka niebieskich, która (niestety) nie zmieniła się po dzień dzisiejszy. Z drugiej strony dostaliśmy odblokowany mnożnik, co oznacza naprawdę spory margines wydajnościowy, który możemy uzyskać zupełnie za darmo.

Testowany CPU posiada dwa rdzenie, z których każdy ma do dyspozycji 256 KB cache poziomu drugiego oraz 3 MB współdzielonej pamięci L3. Nie mamy tutaj wsparcia dla Hyper-Threading, tak więc Pentium G3258 to równocześnie procesor dwuwątkowy. Taktowanie bazowe wynosi 3,2 GHz, a w spoczynku częstotliwość spada do poziomu 0,8 GHz. Standardowe napięcie zasilające waha się w zakresie od 0,8 do 1,1 V - w zależności od obecnie wykonywanego zadania. Podczas testów OC jednostka taktowana była 4,6 GHz (4,5 GHz uncore) i zasilana napięciem 1,35 V.