Wydajność w benchmarkach jednowątkowych
W tej części skupimy się na testach przeprowadzanych w Windows XP. Na potrzeby testu procesor jest skonfigurowany w trybie 2C / 2T, czyli ograniczam ilość rdzeni do dwóch i wyłączam wielowątkowość współbieżną Hyper-Threading. Skoro benchmarki są jednowątkowe, nie ma sensu tracić azotu ani walczyć z dodatkowym ciepłem w pełnej konfiguracji. Na początek pójdą szybkie, bo kilkusekundowe benchmarki Super Pi 1M i Pifast. Ustawienie częstotliwości na 6900 MHz przełożyło się na następujące rezultaty:
Zobaczmy jeszcze, jak skalują się wyniki w tych w benchmarkach wraz z zastosowanym chłodzeniem. Oczywiście nie jest dziwnym fakt, iż procesor chłodzony azotem będzie prowadził w tej stawce, ale ciekawe, jak duża różnica będzie między wynikami.
Wyniki uzyskane w benchmarkach odpowiadają dość wiernie uzyskiwanej częstotliwości. Co ciekawe, obniżenie temperatury o 100 stopni przy zastosowaniu agregatu chłodniczego pozwala na poprawę wyników mniej więcej w takim samym stopniu, jak przy przesiadce z agregatu na azot, gdzie sprzęt podlega ochłodzeniu o kolejne 100 stopni. Jedyną różnicę można zaobserwować przy Pifaście, gdzie pierwsze przejście daje 16.3% poprawy, a drugie "tylko" 12.5%. Wygląda na to, że albo ten benchmark zależy od innych czynników poza zegarem CPU, albo potrzebny jest tzw. "lucky run", czyli przysłowiowy fart, aby osiągnąć najlepszy możliwy wynik. Nawiasem mówiąc, skalowanie wyników należy mierzyć względem procentowej zmiany częstotliwości, a nie różnicy w zegarach. Z tego powodu różnica wyników między 5000 MHz na powietrzu a 6000 MHz na agregacie powinna wynosić 16% ((6000 - 5000) / 6000). Gdyby procesor skalował się liniowo z obniżeniem temperatury, powinniśmy oczekiwać, że na azocie ten wynik zostanie poprawiony o kolejne 16% i wyniesie 7142 MHz. Niestety rzeczywistość zweryfikowała te obliczenia i maksymalny zegar, przy którym udało się przeprowadzić testy, wyniósł 6900 MHz. Należy to przypisać faktowi, iż mimo wszystko podkręcanie zegarów wiąże się z podnoszeniem napięć roboczych, a jak wiadomo, ilość energii emitowanej przez procesor podczas pracy jest wprost proporcjonalna do częstotliwości, jak również do kwadratu napięcia (przynajmniej tak się przyjmuje). Dlatego w pewnym momencie potrzeba ekstremalnych metod, aby móc utrzymać stabilność podzespołów.
Jest, mamy 7 GHz!!! Niestety nie udało się zrobić walidacji CPU-Z, ale wynik został uwieczniony na zdjęciu.
Pokaż / Dodaj komentarze do: Ekstremalne podkręcanie Core i7-7700K na MSI Z270 XPower Gaming Titanium