Test ASUS ROG Swift PG27UQ – 4K, HDR, 144 Hz i G-SYNC w jednym stali domku

Rodzaj i moc podświetlenia

Jak wiadomo, ROG Swift PG27UQ wyposażony został w tylne podświetlenie W-LED z kropkami kwantowymi, które, dodam, zasilane jest w modelu Flicker-free, czyli przetwornicą prądu stałego. To zaś przekłada się na brak migotania, co udaje się potwierdzić poprzez nagranie kamerą w 240 kl./s, ale efektem ubocznym jest brak strobingu. Tak, opisywany sprzęt ma moduł G-SYNC, jednak nie obsługuje ULMB. Maksymalna jasność bieli w trybie HDR, o czym pisałem analizując kwestię kontrastu, wynosi mniej więcej 825 - 830 cd/m².  W trybie SDR możemy oczekiwać natomiast od około 21 do blisko 540 cd/m². Siłą rzeczy ciężko o uwagi odnośnie zakresu regulacji. Zresztą natężenie także wypada ponadprzeciętnie, również w odniesieniu do lwiej części telewizorów z HDR, choć flagowych modeli, nawet tych z lat minionych, ASUS jednak nie pobił. Topowe odbiorniki TV pokroju Panasonica DX900 potrafią bez większych trudności przekraczać 1000 - 1100 cd/m², na skrawku ekranu, aczkolwiek trzeba też wziąć poprawkę na znacznie większy rozmiar ich matrycy.

Jednorodność bieli oraz czerni

Wspominałem, że Quantum dot to gwarancja braku przebarwień czerni, a strefowe podświetlenie zapewnia perfekcję jednolitych teł, prawda? I tak, sama czerń rzeczywiście prezentuje się wybornie, bo diody zostają wówczas wygaszone. (Czerwony element widoczny na fotografii to logo, które jest rzucane na ścianę za monitorem przez diody). Gorzej z bielą, ponieważ tej towarzyszy wyraźna błękitna poświata, wzdłuż wszystkich czterech krawędzi wyświetlacza. Nie widziałem jeszcze ekranu z Quantum dot bez tego typu przypadłości, wliczając w to mój prywatny telewizor Samsung UE43KS7500S i wszystkie testowane dotychczas monitory, choćby niezwykle popularny model C24FG70. Stąd wydaje się, że to ogólny problem samej technologii kropek kwantowych. Może chodzić o sposób montażu filtra albo zbyt rzadką strukturę. Tak czy inaczej, efekt ten nie należy do najprzyjemniejszych, a już na pewno nie przystoi monitorowi kosztującemu 11 tys. zł.

Zmierzona równomierność

Jeśli chodzi o równomierność luminancji, to wygląda ona znacznie lepiej niż w przypadku statystycznego monitora klasy konsumenckiej, ale niestety częstego problemu ze spadkiem szczytowej jasności w narożnikach się nie ustrzeżono. Szkoda, że producent, dysponując podświetleniem strefowym, nie zdecydował się na żaden mechanizm korekcyjny. Algorytm prostolinijnie dostosowuje jasność do zawartości sceny (uśrednionego koloru grupy pikseli), zamiast dodatkowo monitorować jej poziom (albo chociaż pozwolić na ręczną kalibrację gradientu szarości). Naturalnie nie jest to jakaś bardzo dotkliwa wpadka, bowiem wady czystej bieli ciężko dostrzec gołym okiem, ale odchylenia sięgające, lub nawet przekraczające 10% w tej klasie sprzętu nie powinny mieć miejsca. Na przyszłość: przydałoby się oprogramowanie, w którym użytkownik mógłby wprowadzić odczyty z kolorymetru, a te posłużyłyby wbudowanemu FPGA do wyrównania jasności. Technicznie rzecz biorąc, jest to całkowicie możliwe. Zabrakło jedynie pomysłu i chęci. Dostarczam zatem rozwiązanie i czekam gorączkowo na rozwój wydarzeń ;)