ASRock Z390 Extreme4 oraz Z390 Taichi - test płyt głównych

ASRock Z390 Extreme4 oraz Z390 Taichi - test

Dzisiejszy test stanowi powrót do nieco zaniedbanej w ostatnim czasie na łamach ITHardware tematyki, czyli testów płyt głównych dla procesorów Intel. Tym razem bliżej przyjrzę się produktom firmy ASRock, a konkretniej będą to modele Z390 Extreme4 oraz Z390 Taichi. Są to konstrukcje dedykowane procesorom z linii Coffee Lake Refresh, co rzecz jasna nie oznacza, że nie obsłużą również standardowych jednostek Coffee Lake - kompatybilność jest w pełni zachowana. Prezentowane płyty to modele z segmentów odpowiednio średniego oraz wysokiego, zatem ich specyfikacja i wykorzystane komponenty są w dużym stopniu odmienne. Tym ciekawiej zapowiada się więc porównanie w warunkach rzeczywistych, które powinno dać odpowiedź odnośnie tego, dla jakiego profilu nabywcy jedna i druga konstrukcja będzie odpowiednim wyborem. Przy czym oczywiście zdaję sobie sprawę, że obecna sytuacja na rynku procesorów, jeśli chodzi o dostępność jednostek Intela, zdecydowanie nie rozpieszcza komputerowych entuzjastów. Chociaż w przypadku części modeli ceny już nieco drgnęły i spadły do bardziej akceptowalnych poziomów, to jednak trzeba przyznać, że w dalszym ciągu jest po prostu drogo. Teoretycznie mamy bardzo dobrą alternatywę od AMD, jednak pewnych uwarunkowań nie przeskoczymy i jeżeli dla nabywcy priorytetem są bezkompromisowe osiągi w grach, to po prostu nie ma innego wyboru jak produkty niebieskiego obozu. Dlatego też testy płyt głównych dla platformy LGA 1151 w dalszym ciągu są ważne i nie mam zamiaru z nich rezygnować.

ASRock Z390 Extreme4 oraz Z390 Taichi to płyty główne dedykowane procesorom Coffee Lake Refresh. Zobaczmy, jak radzą sobie w praktyce.

 GIGABYTE Z390 AORUS PRO - test płyty głównej

Charakterystyka testowanych płyt

Patrząc na zdjęcia testowanych płyt głównych ASRock oraz przeglądając ich specyfikację, można zauważyć kilka ciekawych rzeczy. Jeżeli chodzi o wygląd, to nietrudno stwierdzić, że w obu przypadkach producent stawia na stonowaną paletę barw, operującą bliskimi czerni odcieniami szarości. Rzecz jasna nie mogło zabraknąć bardzo popularnych obecnie plastikowych osłon, zakrywających panel I/O oraz okolice zintegrowanego układu dźwiękowego. Z kolei dla fanów wielobarwnej iluminacji ASRock przygotował podświetlenie diodami LED z pełnym RGB, co zapewnia możliwość dostosowania wyglądu do indywidualnych preferencji. W tym celu opracowano system Polychrome RGB, zapewniający synchronizację barwną z pozostałymi komponentami, a przynajmniej tymi, które są z nim kompatybilne. Natomiast jeśli chodzi o specyfikację, to sądzę, że nie ma na co narzekać. Firma ASRock w obu płytach zamontowała bardzo dobry kodek audio Realtek ACL1220, do spółki ze wzmacniaczem słuchawkowym TI NE5532, który jest miłym dodatkiem, gdyż od pewnego czasu producenci płyt konsekwentnie odchodzą od stosowania tego typu układów. Ponadto mamy komunikację sieciową zrealizowaną z wykorzystaniem produktów Intela, a także podsystem dyskowy zapewniający co najmniej dwa złącza M.2 oraz sporą liczbę portów SATA. Jeżeli chodzi o te ostatnie, to dwie dodatkowe sztuki zapewniane są przez zewnętrzny kontroler ASMedia ASM1061. Można więc powiedzieć, że jest na bogato, zaś czytelników zainteresowanych bardziej szczegółowym spojrzeniem odsyłam do poniższej tabeli.

Komentarz odnośnie specyfikacji testowanych ASRock Z390 Extreme4 oraz Z390 Taichi

Tak jak zawsze, liczba poszczególnych złączy podawana jest w ujęciu całościowym, tj. porty USB uwzględniają zarówno gniazda znajdujące się na panelu wejścia/wyjścia, jak i te wyprowadzane na przód obudowy. Patrząc na powyższe dane, nietrudno dojść do wniosku, że różnice między testowanymi modelami są dość subtelne, ale wciąż istotne. Zaczynając od Z390 Extreme4, płyta ta może się pochwalić szerszą paletą wyjść obrazu, włącznie z analogowym D-Sub, a także dodatkowym slotem PCI-Express x1. Z kolei Z390 Taichi udostępnia większą liczbę złącz M.2 oraz portów USB 3.1, odpowiednio o jedną oraz dwie sztuki, i posiada bardziej rozbudowany podsystem sieciowy, z dwoma kartami przewodowymi oraz komunikacją bezprzewodową. W pozostałych aspektach są to (przynajmniej na papierze) bliźniacze konstrukcje. Oczywiście nie oznacza to z automatu, że w testach praktycznych również wypadną niemal identycznie, ale nie martwcie się - zostanie to gruntownie sprawdzone w dalszej części artykułu. Tyle tytułem wstępu, czas przejść do bardziej szczegółowej analizy omawianych płyt.