Test Lenovo Y27g – Zakrzywiony VA z NVIDIA G-SYNC w zachęcającej cenie

Na początek - analiza gamutu barwnego. Lenovo Y27g zapewnia zgodność z przestrzenią sRGB na poziomie 96%, przy całkowitej objętości gamutu równej 106,7% sRGB. Bryła jest wydatnie wyciągnięta w stronę zieleni i czerwieni, z tym że tylko w tym pierwszym przypadku obserwujemy istotne braki, podczas gdy w tym drugim chodzi jedynie o zbyt wysoką saturację. Efekt jest taki, że przynajmniej połowa ze spodziewanych błędów powinna być dość łatwa do korekty, przez oprogramowanie do profilowania. Tak czy inaczej, znaczna część użytkowników po prostu lubi przesycone barwy. Dla nich zapewne próżno doszukiwać się tutaj cech negatywnych.

Ustawienia fabryczne 

Po wyjęciu monitora z pudełka, zostajemy oślepieni luminancją ustawioną na 80%, co efektywnie daje 276,4 oraz 0,0947 cd/m², odpowiednio, dla bieli oraz czerni. Przy czym kontrast statyczny jest zgodny ze specyfikacją, bo wynosi aż 2928,3:1, aczkolwiek nie widać tego gołym okiem, o czym za moment. Chwilowo bardziej istotne jest to, że monitor ma trochę zbyt wysoką temperaturę bieli, a mianowicie 6347 K. Nie jest to jeszcze widoczne zażółcenie, ale wprawny obserwator, zwłaszcza mając punkt odniesienia, dostrzeże problem.

Średni błąd Delta E wynosi 2,0, czyli, jak na monitor przeznaczony dla graczy, jest wręcz przykładnie niski. Niemniej, zgodnie z moimi oczekiwaniami, notujemy bardzo wysokie błędy dla czystej zieleni i czerwieni, co czyni reprodukcję barw gorszą niżby wynikało ze średniej. Trzeba jednak pamiętać, że Lenovo Y27g to monitor dla graczy i do tego typu konstrukcji powinien być porównywany, a w tym segmencie radzi sobie bardzo dobrze i, co chyba najważniejsze, zdecydowanie lepiej od większości testowanych dotąd szybkich TN-ek, które dominują w przedziale cenowym do 2000 zł. Dla odniesienia, średni błąd Delta E iiyamy G-Master GB2760QSU Red Eagle to 2,55, Acera Predator XB252Q zaś - 2,49.

Ustawienia gammy lokalnej są trzy, wsparte na dodatek przez korektor LightBalance, ale ten ostatni okazuje się zupełnie bezużyteczny. Przy najlepszym, a zarazem domyślnym ustawieniu 2,2 monitor ma skłonność do wyraźnej intensyfikacji świateł, właściwie wzdłuż całego gradientu. Stąd anonsowane wcześniej problemy z relatywnie niskim kontrastem wizualnym. Jako iż korektor LightBalance potrafi światła tylko podbić, nie zdławić, nie ma dla niego praktycznego zastosowania. Jednocześnie opcjonalne nastawy 1,9 oraz 2,5 nie są warte większej uwagi. Jedna opcja gradient jeszcze bardziej rozjaśnia, druga - przyciemnia, powodując utratę detali w cieniach.

Kalibracja i profilowanie

Kalibracja Lenovo Y27g jest trochę bardziej złożona niż zazwyczaj. Aby uchronić panel przed zbyt dużą korektą jasności, trzeba ściągnąć w dół suwak kontrastu. W przypadku nadesłanego do redakcji sampla, do pozycji 45. Nietypowo przedstawia się też sytuacja z temperaturą bieli, bo suwaki wyskalowano do 150. Teoretycznie powinno to gwarantować poprawę precyzji, jednak w praktyce różnie z tym bywa. Powyżej pozycji 100 skala staje się wybitnie nieprzewidywalna - raz kolorymetr nie rejestruje żadnej zmiany, innym razem następuje ogromny przeskok. Dlatego uznałem, że lepiej będzie operować w klasycznym przedziale od 0 do 100, wybierając ostatecznie 92, 97 i 95. Gammy lokalnej, co oczywiste, nie ma sensu zmieniać. Jak jest, widać powyżej.

Po kalibracji i oprofilowaniu średni błąd Delta E spadł do 0,6. Ponadto, skorygowana została temperatura barwowa i poziomy jasności w gradiencie. Ale stosunkowo wysokie błędy czystej zieleni i czerwieni pozostały. Raz zawiniły po prostu braki w przestrzeni barw, innym razem - niemożliwy do całkowitego wyeliminowania żółty zafarb. Monitor, szczęśliwie, nie zareagował w jakiś bardzo negatywny sposób, czy to nader widocznym schodkowaniem czy nieakceptowalną utratą kontrastu statycznego. Owszem, kontrast spadł, ale obraz wbrew pozorom nabrał przy tym głębi. Wszystko za sprawą stonowania agresywnych świateł.